“ด้ะ ด้ะ” เสียงซาร์ดีนดังขึ้น เจ้าหนูคุยกับฟ้ามุ่ยไม่หยุด
“ชูว์” ฟ้ามุ่ยยกนิ้วจ่อปากตัวเอง
“มุกเรียกทุกคนมาในวันนี้ก็เพื่อพูดเรื่องที่สัตหีบ” ไข่มุกมองตาทุกคน “ใครเป็นคนเปลี่ยนชื่อร้านไอติมคะ”
“พี่ครับ” แบลซยอมรับทันที ไม่ชอบอ้ำอึ้ง มันดูไม่แมน “พี่ขอโทษด้วย แต่เห็นว่า...”
“มุกขอชมค่ะว่ามีความคิดสร้างสรรค์มาก งานสนุกๆ แบบนั้นถ้าตั้งชื่อราบเรียบแบบที่มุกตั้งไป ร้านก็ไม่ดึงดูด รวมทั้งเรื่องถอดเสื้อตอนร้านใกล้ปิดด้วย มุกโอเคกับไอเดียของพวกพี่ๆ ถึงแม้ว่าการถอดเสื้อขายของจะไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่การที่พวกพี่ๆ ทำแบบเน้นสนุก ไม่เน้นยอดขาย มันกลับทำให้น่าตื่นตาตื่นใจ ถ้าพวกพี่ๆ ถอดเสื้อกระตุ้นยอดตั้งแต่เปิดร้านแบบที่ที่อื่นเขาทำกัน อันนี้มุกจะไม่โอเค”
แบลซยิ้ม ใจฟูฟ่องกับคำชม “โล่งอกไปที”
“แต่ที่มุกไม่โอเคก็คือการทะเลาะวิวาท” ไข่มุกกดเสียงต่ำลง ใบหน้ามีรอยยิ้มเย็น
“ก็ช่วยพี่ลูกทะเลไงพี่มุก”
