“...ดึกแล้วคนต่าง ก็เสียงดังเพลงเปิด ก็ร้องตาม เรายกแก้วชนไป
ดูเหมือนสนุก ดูเหมือนมีความสุข ขนาดไหน แต่ในใจก็ยังเหงา
ยังมีอารมณ์อ่อนแอ เฮฮากับใครได้แค่เบาเบา
โอ้ว
เพลงที่บรรเลงก็เพลงเดิมเดิมรินบางบางเหมือนเก่า
แต่ตอนนี้เราไม่รู้เป็นอะไร
เมาทุกขวดเจ็บปวดทุกเพลง...”
ฉลามนั่งร้องเพลงพร้อมกับเกากีตาร์ล้อไปกับสายลมริมทะเล โดยมีเสียงคลื่นสาดซัดเคล้าคลอ ธนบัตรสีเขียว แดง และสีม่วง ถูกหย่อนลงในกล่องใส่ขวดเหล้าเรื่อยๆ
“พอแล้วๆ” ฉลามหยุดร้องและวางกีตาร์ก่อนที่คนขอเพลงจะหมดตัว และหยิบแก้วเหล้ามาดื่ม
“ครึ่งปีไม่นานหรอก แป๊บๆ ก็กลับมาแล้ว” ปอนด์หนึ่งในสี่หนุ่มตบไหล่ฉลาม
หลังจากขับรถตามรถแม่ของอุ๋งไปส่งถึงบ้าน ฉลามก็ขับรถกลับมาสัตหีบ ซึ่งใช้เวลาไม่ถึงสิบห้านาทีบนถนนสุขุมวิทหลังเที่ยงคืนที่โล่งมาก
ปอนด์ อุ๊ โอ๊ต และเธียร คือสี่หนุ่มวิศวกรซึ่งทำงานอยู่ที่แท่นขุดเจาะน้ำมันที่มาเช่าพื้นที่ของก
