ควินตันยิ้มหน้าระรื่นอย่างคนอารมณ์ดีสุด ๆ เดินเคียงคู่กับอาร์เจเข้ามาที่โรงพยาบาลหลังจากพาคิมไปส่งบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาชำเลืองมองอาร์เจก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงล้อเลียน
“นายไวไฟกว่าที่ผมคิดอีกนะครับ เมื่อวันก่อนยังบอกไม่คิดอะไรอยู่เลย มาวันนี้เป็นแฟนกันซะแล้ว”
“ไอ้ควิน!!” น้ำเสียงกดต่ำของอาร์เจดังขึ้น เรียกชื่อควินตันด้วยน้ำเสียงเย็นเยือกจนบรรยากาศรอบข้างดูตึงเครียดขึ้น แต่ควินตันกลับหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ ก่อนตอบกลับด้วยใบหน้าระรื่น
“อยู่ใกล้แค่นี้เอง นายไม่ต้องใช้เสียงแบบนั้นก็ได้นะครับ” อาร์เจหยุดเดินก่อนจะหันมามองควินตันด้วยสายตาเย็นชาไม่พอใจที่อีกฝ่ายยังไม่ยอมหยุดกวนอารมณ์เขา
“สงสัยกูจะใจดีกับมึงมากเกินไป” พอได้ยินประโยคที่อาร์เจพูดออกมาควินตันก็รีบยกมือขึ้นทำท่ายอมแพ้ แต่รอยยิ้มทะเล้น ๆ ยังไม่หายไปจากใบหน้าเขา
“โอเคครับ ผมหยุดแล้ว... แต่ผมพูดจริงนะ นายไม่คิดว่าเร็วไปหน่อยเ
