Ep.4: ทำไมกันนะ??
1203 คำ
หลังเอลล่าและคิมออกจากห้องไป ทำให้อาร์เจที่ยังเหลืออยู่ในห้องคนเดียวต้องระบายลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เพราะเขามีความรู้สึกว่าตอนที่พี่สาวกับผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ในห้องมันทำให้เขาเกร็งอย่างบอกไม่ถูก หรืออาจจะเป็นเพราะเขาไม่ได้สนิทกับผู้หญิงอีกคนก็เป็นไปได้
ซึ่งอาการแบบนี้เขาไม่เคยเป็นมาก่อนใช่ว่าเขาจะไม่เคยใกล้ชิดผู้หญิงก็มีบ้างเวลาที่อยากปลดปล่อยตามประสาผู้ชาย แถมรอยยิ้มของเธอที่เวลายิ้มทีโลกดูสดใสขึ้นทันตาแถมมันยังดึงดูดเขาอีกด้วย ทำไมกันนะ??
เมื่อไม่มีสมาธิที่จะทำงานอาร์จึงวางเอกสารทุกอย่างลงแล้วเดินไปที่ผนังกระจกยืนมองออกไปด้านนอกเพื่อพยายามสงบสติอารมณ์ให้ตัวเองกลับมามีสมาธิอีกครั้ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูทำให้อาร์เจเพียงแค่เอ่ยอนุญาตในลำคอเบา ๆ โดยไม่คิดจะหันไปมองว่าคนที่เข้ามาคือใคร
“นายครับ”
“มีอะไร” แต่พอได้ยินเสียงเขาก็รู้ได้ทันทีเลยว่าใครเป็นคนเข้ามา แต่ที่เขาอยากรู้คือควินตันเข้ามาทำไมมากกว่า เขายิ่งอยู่ในช่วงปรับอารมณ์อยู่ด้วย
“คือมีญาติของผู้ป่วยมาขอพบครับ”
“...” อาร์เจหันมามองหน้าสบตาควินตันด้วยสายตาดุดันไม่พอใจ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องเอามากวนเขาด้วย รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่พบกับผู้ป่วยหรือญาติผู้ป่วยคนไหนทั้งนั้น
“โห... นายไม่ต้องมองผมแบบนั้นเลย ผมปฏิเสธแล้วแต่ทางนั้นเขาไม่ใช่คนธรรมดาทั่ว ๆ ไปที่จะปฏิเสธได้ง่าย ๆ”
“ใคร??”
“ท่านฉัตรชัยครับ”
“หึ” พอได้ยินชื่ออาร์เจก็อดเค้นเสียงในลำคอออกมาไม่ได้ ชื่อนี้เขาพอได้ยินมาบ้างว่าเป็นพวกชอบอวดเบ่งใช้อำนาจที่มีไปทั่ว คนแบบนี้เขาไม่เคยอยู่ในสายตาเขาหรอกแต่ถ้าเขาไม่พบผู้ชายคนนั้นโรงพยาบาลแห่งนี้คงโดนเล่นงานไม่ทางใดก็ทางหนึ่งแน่นอน
“เขาอยู่ไหน”
“ห้องรับรองครับ”
“อื้ม”
คิมลงมาชั้นล่างของโรงพยาบาลเธอเดินไปเรื่อย ๆ เพราะไม่รู้จะไปไหนหรือซื้ออะไรอีกอย่างเธอเพิ่งจะกลับมาในรอบหลายปีเลยไม่ค่อยคุ้น ทั้งสถานที่และอากาศที่ร้อนอบอ้าวและความต่างของเวลาเลยทำให้เธอรู้สึกเพลีย ๆ
คิมมองซ้ายมองขวาเพื่อมองหาร้านกาแฟที่พอจะเข้าไปนั่งเล่นระหว่างรอเวลาได้ จนกระทั่งเจอร้านกาแฟเล็ก ๆ ตรงมุมหนึ่งของชั้นล่างดึงดูดความสนใจเธอไม่น้อย
คิมเดินเข้าไปในร้าน กลิ่นหอมของกาแฟสดและขนมอบใหม่ ๆ ก็โอบล้อมรอบตัวเธอ ทำให้รู้สึกผ่อนคลายอย่างไม่น่าเชื่อ เธอก้าวไปหยุดอยู่หน้าเคาน์เตอร์พนักงานเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร
“รับอะไรดีคะ??”
“ช็อกโกแลตร้อนค่ะ” คิมตอบพร้อมยิ้มบางๆ ก่อนจะเลือกโต๊ะที่มุมร้านริมกระจก เมื่อเครื่องดื่มถูกนำมาเสิร์ฟตรงหน้า คิมมองไอร้อนที่ลอยเอื่อยออกมาจากแก้ว เธอยกแก้วขึ้นจิบเบาๆ นั่งเอนหลังพิงเก้าอี้ มองผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมานอกกระจก
ระหว่างที่นั่งเล่นไปเรื่อยสายตากลับไปสะดุดกับคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านอย่างคาดไม่ถึง ทำไมคุณหมอน้องชายของเอลล่าถึงมาที่ร้านกาแฟได้
“คุณหมออาร์เจ!?” คิมพึมพำเรียกชื่ออาร์เจออกมาเบา ๆ ด้วยความแปลกใจ เพราะเธอไม่คิดว่าคนอย่างอาร์เจจะลงมาซื้อกาแฟเอง
คิมนั่งมองอาร์เจทุกการย่างก้าวและการกระทำของเขา เพราะมันดึงดูดสายตาของเธออย่างไม่น่าเชื่อ และไม่ใช่แค่เธอคนเดียวที่มองเขาเพราะทั้งสาวเล็กสาวใหญ่ไม่ว่าจะโสดหรือไม่โสดต่างพากันมองเขาเป็นทางเดียว เขาเป็นคนที่มีเสน่ห์และสามารถดึงดูดสายตาได้โดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรเลย
ระหว่างที่มองเขาอยู่เสียงกระซิบเบา ๆ จากโต๊ะใกล้ ๆ ดังมาให้ได้ยินทำให้คิมต้องหันเหลือบมอง ผู้หญิงสองคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กำลังกระซิบกระซาบกันด้วยท่าทางตื่นเต้น
‘นั่นใช่คุณหมออาร์เจสุดหล่อคนดังของโรงพยาบาลนี้ใช่หรือเปล่า??’
‘ใช่สิ หล่อขนาดนี้ นี่ขนาดเห็นไกล ๆ นะยังหล่อถ้าเห็นใกล้ ๆ ฉันคงใจละลาย’
‘เขาโสดหรือเปล่าแกรู้ไหม’
‘คงโสดแหละก็เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศนี่นะ’
‘แล้วตอนอยู่ต่างประเทศไม่มีแฟนเหรอ?? เขาหล่อขนาดนั้น’
‘ไม่รู้สิ มีแล้วไง ใครสน??’
‘จริง!! ฉันอยากได้เขาเป็นแฟน ต้องทำยังไงแก’
‘ก็เข้าหาเขาสิ สวยและรวยอย่างแกเรื่องแค่นี้ไม่น่ายากอะไร’
‘ก็จริงนะ’
‘คริคริ’
คิมหัวเราะในใจเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอไม่ได้แปลกใจเลยที่อาร์เจจะได้รับความสนใจแบบนี้ เพราะแม้แต่เธอเองก็ยังไม่สามารถละสายตาจากเขาได้
คิมตัดสินใจลุกขึ้นเดินเข้าไปหาอาร์เจที่ยังยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ด้วยใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้ม ไหน ๆ ก็เคยเจอกันแล้วเข้าไปทักหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง อย่างน้อยเธอก็จะได้มีเพื่อนคุย
“คุณหมอคะ”
“!?” อาร์เจหันมามองตามเสียงเรียกก็ได้แต่อึ้งผสมไปกับความตกใจแต่สีหน้าที่แสดงออกมามีเพียงแค่ความนิ่งและเย็นชาเท่านั้น
“คิมน้องเฮียครูซเองคะ คุณหมอจำได้ไหม เพิ่งเจอกันเมื่อกี้นี้เอง” คิมยิ้มหวานไปพร้อมกับแนะนำตัวกับเขาอีกครั้ง เพราะเธอคิดว่าเขาอาจจะลืมเธอไปแล้วก็ได้ ก็ก่อนหน้านี้เขาแทบไม่ได้สนใจเธอเลยนี่น่า
“อื้ม”
“คุณหมอชอบทานกาแฟเหรอคะ?? คิมชอบกลิ่นแต่ทานไม่ได้ ทานทีไรเวียนหัวทุกที แต่คิมชอบทานช็อกโกแลตค่ะ หอมเหมือนกัน” คิมเอ่ยถามพร้อมกับที่หันซ้ายมองขวาเพื่อมองดูว่ามีคนมากับอาร์เจหรือเปล่า
“คุณหมอมาคนเดียวเหรอคะ??”
“...” คิมเห็นใบหน้านิ่ง ๆ ออกไปทางเย็นชาของอาร์เจก็อดจะถามเขาไม่ได้ เพราะกลัวว่าเธอจะไปสร้างความรำคาญให้เขา แต่ทำยังไงได้เธอไม่มีเพื่อนนี่น่า เธอไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่จบมัธยมปลาย ที่ไปเร็วเพราะไปพร้อมพี่ชายที่ไปเรียนต่อโทรที่โน่น
“นี่คิมมารบกวนคุณหมอหรือเปล่า ถ้าคิมมารบกวนต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีคิมไม่มีเพื่อนเลยอีกอย่างคิมก็เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศเมื่อวานเองค่ะ”
“...” อาร์เจได้แต่มองผู้หญิงตรงหน้านิ่ง ๆ ด้วยความอึ้งอย่างไม่รู้จะพูดอะไรเพราะเธอเล่นพูดเอา ๆ อยู่คนเดียว นี่เธอพูดเก่งกว่าพี่สาวกับน้องชายฝาแฝดของเขาเสียอีกนะ แถมยังพูดกับเขาเหมือนสนิทกันเลยทั้งที่เพิ่งเจอกันเองแท้ ๆ
- ผู้เขียน
