“พี่เชอรีนนี่น้ำส้มครับ…”
เชอรีนมองแก้วน้ำส้มที่อยู่ในมือของเร็นก็ทำให้เธออึ้งไปเล็กน้อยเธอไม่นึกเลยว่าน้องชายของไอรีนจะเป็นเด็กหนุ่มที่มีน้ำใจเช่นนี้ เธอยืนมือไปรับแก้วน้ำส้มของเร็นมาถือเอาไว้ในมือพร้อมกับยิ้มกว้างออกมา
“ขอบใจมากนะเร็น” เชอรีนยิ้มตาใสทำเอาเร็นใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ เขาพยักหน้าอย่างรับรู้พร้อมกับจ้องมองพี่สาวคนสวยตาเป็นประกายราวกับได้มองบุคคลที่เป็นที่รักยิ่ง
“แล้วของฉันไม่มีด้วยเหรอ..” ไอรีนที่มองดูเร็นกับเชอรีนพูดคุยกันอยู่ก็เบะปากอย่างแกล้งๆ เธอเอ่ยถามไปยังผู้เป็นน้องชายถึงน้ำส้มของเธอแต่นอกจากเขาจะไม่เอามาให้เธอแล้ว เขายังพูดประโยคเย็นชาใส่เธอเสียอีก
“เดินไปเอาเองสิ”
“นี่ฉันเป็นพี่สาวนายนะ!!” ไอรีนโมโหขึ้นมาทันที ไอ้เด็กบ้านี่มันจะพูดและปฏิบัติตัวกับเธอดีๆบ้างไม่ได้เลยหรือไง เพราะถึงยังไงเธอก็มีศักดิ์เป็นพี่สาวของมันเลยนะแม้ว่าจะไม่อยากเป็นก็ตาม
”ไอ้เด็กนั่นม
