CHAPTER 11-01
เปิดเผยตัวตน III
เพราะความอยู่ไม่สุขของฉันทำให้วันนี้เหล่าพยาบาลต้องคอยมาทำแผลใหม่ให้รวมถึงสอดสายน้ำเกลือใหม่หลังจากที่ดึงออกเมื่อคืนเพื่อหนีเขา ทว่าขณะที่ฉันทำแผลอยู่นายภคินก็เอาแต่ยืนเท้าเอวแล้วบ่นฉันจนหูชา หาว่าดื้ออย่างนั้น อยู่ไม่สุขอย่างนี้ บอกว่าเป็นภาระเขาต้องเรียกพยาบาลมาตั้งแต่เช้า โอ๊ย เยอะ บ่นเยอะ ทั้งที่เมื่อก่อนกว่าจะง้างปากให้พูดจาออกมาได้แต่ละคำ รู้สึกว่าตั้งแต่ฉันโดนยิงเขาก็ชอบเขามาอยู่ใกล้ๆ เดินวนเวียนคนเฝ้าสัตว์เลี้ยงแล้วกลัวว่ามันจะหนีไป
“เธอบอกว่าเตียงนี้มันแคบใช่ไหม? จะเอาเตียงใหม่ไหมล่ะฉันจะสั่งมาให้”
เตียงคนไข้มันก็แคบอยู่แล้วนี่ แต่ว่าก็ว่าเถอะ ฉันไม่จำเป็นต้องนอนอยู่ในห้องพยาบาลจำลองนี้อีกแล้ว คือไม่ได้เป็นอะไรมากมาย แค่ต้องการน้ำเกลือเพราะเสียเลือดไปมากและยังอ่อนเพลียอยู่ นี่พยาบาลเขาก็ลดความเข้มข้นของส่วนผสมลงแล้วนะ บอกว่าอีกสองวันก็ถอดได้แล้ว
