บทที่4ฉันหรือเธอกันแน่ที่หวั่นไหว
817 คำ
น้ำอิง ไม่ยอมตอบคำถามอะไรของเขา เธอยังคงนั่งเงียบมาตลอดทาง จนกระทั่งถึงมหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่
เมื่อนายแมนขับรถ มาจอดที่หน้าคณะบริหารธุรกิจที่เธอเรียนอยู่แล้ว เด็กสาวมองไปที่หน้าประตูทางเข้า แล้วถอนหายใจ อย่างอย่างโล่งอกขึ้นมาทันที
“เฮ้อ” น้ำอิงถอนหายใจ เบาๆ ก่อนเตรียมเปิดประตูลงรถของเขา แต่...
“ว้ายย! อุ๊ปป!”
อมรกลับกระชากตัวเด็กสาวให้เข้าไปหาเขาอย่างรวดเร็ว
พร้อมจูบริมฝีปากเล็กนั่นอย่างป่าเถื่อน จนเด็กสาวตกใจเม้มปากของตัวเองเอาไว้แน่น ไม่ยอมให้เขาส่งลิ้นเข้าไปสำหรวจในโพรงปากหวานของเธอได้ตามใจชอบ อมรหยุดชะงักนิดนึง อย่างหงุดหงิด ที่เขาโดนขัดใจเป็นครั้งแรก
กึ๊ก!
อ้ะ!
เสียงฟันกัดกระทบเข้าที่ริมฝีปากของน้ำอิง อย่างไม่เบานักจนได้กลิ่นคลาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วริมฝีปากบางของเธอ
คนใจร้ายแกล้งกัดให้เธออ้าปาก
เขาใช้จังหวะที่เธอเผลออ้าปากร้องด้วยความตกใจนั้น ส่งลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานภายในปากยองเธอทันที
อมรหลอกล่อจูบน้ำอิงอย่างช่ำชอง
จนเด็กสาวหลงเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของเขา มือใหญ่ของอมรจับล็อคที่ท้ายทอยของเด็กสาวเอาไว้แน่น เขาบดขยี้ปากเล็กของเธอจนเจ่อบวม
อมรสอนน้ำอิงให้รู้จักการจูบแบบวาบหวามลึกซึ้งของหนุ่มสาว เป็นครั้งแรก เด็กสาวใจเต้นกระส่ำไม่เป็นจังหวะเมื่อมาถึงตอนนี้ ความรู้สึกของเธอเธอมันเบาหวิว เหมือนมีผีเสื้อเป็นล้านตัวบินวนอยู่ในท้อง
แต่ก่อนที่เธอจะได้ล่องลอยไปถึงสวรรค์วิมานมานที่ไหนนั้น
เสียงแหบพร่าของอมร ก็ดังขึ้นที่ข้างหู ของเธอก่อน
เขาพูดว่า....
“ใจเย็นๆ เดี๋ยวคืนนี้ฉันค่อยจะสอนเธอต่อ”
อมรจ้องลึกเข้าไปในตาของเด็กสาว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ปรากฏขึ้นที่ใบหน้าของเขา อย่างคนมีชัย
เขาแกล้งหลอกให้เธอหลงกลเขาอีกจนได้
น้ำอิงใบหน้าร้อนผ่าว ด้วยความเขินอาย
เด็กสาวเปิดประตูลงจากรถของเขาอย่างเงอะงะ เธอมีความรู้สึกประหม่าไปหมด…
พอเดินเข้ามาถึงภายในบริเวณหน้าห้องเรียนของเธอแล้ว เด็กสาวยกมือขึ้นทาบที่หน้าอกของตัวเองทันที อย่างตื่นเต้น
อย่าหวั่นไหวกับเขาเชียวนะน้ำอิง เขาอาจจะเป็นฆาตรกรที่ฆ่าพ่อเธอก็ได้ เด็กสาวบอกกับตัวเองอย่างสับสนในความรู้สึก เพราะเธอยังคงปักใจเเชื่อว่าอมรมีส่วนอาจมีส่วนเกี่ยวข้อง กับการตายของบิดาจริงๆ
อมร ที่นั่งดูน้ำอิงอยู่ภายในของเขานั้น เขานั่งมองจนเด็กสาวเดินเข้าไปในตึกเรียน แล้วได้ออกคำสั่งกับนายแมนว่า
“ให้คนของเรา จับตาดูเธอให้ดี”
นายแมน รู้สึกแปลกใจ กับคำสั่งของเจ้านายหนุ่มอยู่ไม่น้อย ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว เขาก็ไม่เคยเห็นว่าเจ้านายของเขาจะสนอกสนใจน้ำอิงเลยสักนิด แต่แล้วทำไมวันนี้ถึงต้องสั่งให้คอยจับตาดู
“ทำไมต้องจับตาดูเธอด้วยล่ะครับเจ้านาย”
อมร ไม่ได้ตอบคำถามนั้นของนายแมน แต่ชายหนุ่มกลับตวัดสายตาดุเข้มของเขามองกลับไปเป็นคำตอบ
เมื่อเจอกับสายตาเข้มดุของอมรที่ส่งมาถึงตัวเองนั้น ทำให้นายแมน รู้ตัวว่าไม่ควรมีำถามอะไรกับเขาอีก จึงได้แต่พยักหน้ารับคำสั่งแล้วตอบเขาไปว่า
"ครับผม แล้วผมจะสั่งคนของเราให้จับตาดูเธอเอาไว้ครับ"
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูห้องทำงานของอมรดังขึ้น หลังจากที่ชายหนุ่ม เข้ามาทำงานได้สักพักหนึ่งแล้ว
“เชิญ”
เสียงทุ้มมีอำนาาจเอ่ยอนุญาตบอกคนที่อยู่ด้านนอกห้องนั้น ให้เดินเข้ามาข้างใน
แต่ตัวเขาเอง ยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ เพราะมีเอกสารกองโตที่ต้องเซ็นกองไว้อยู่บนโต๊ะ
"ท่านประธาน เรียกผมเข้ามาพบ ไม่ทราบว่า มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"ผมอยากได้รายงาน บัญชีทั้งหมด เมื่อปีที่แล้ว ของคาสิโนที่มาเก๊า คุณช่วยเอามาให้ผมดูหน่อยได้ไหม"
"ท่านประธาน อยากได้รายงาน บันชีของคาสิโนที่มาเก๊า มาทำไมหรือครับ"
"ผมสงสัย เรื่องการฉ้อโกง ของอนุชิตเมื่อปีที่แล้ว เลยอยากให้คุณ เอารายงานพวกนี้ มาให้ผมดูอีกที"
แทนไท ผงะเมื่ออมร เอ่ยถึงการฉ้อโกงของ อนุชิตขึ้นมาใหม่ ทั้งที่เรื่องนี้ถูกสรุปไปหมดแล้ว
แล้วนี่ ทำไมเขาถึงยังคงสงสัย ในเรื่องนี้อีก
♠️♠️♠️♠️♠️♠️♠️♠️♠️
- ผู้เขียน
