ร่างกายนางสั่นไหวเล็กน้อย เสียงลมหายใจของเขาขาดห้วงดังแผ่วอยู่ใต้ลำคอขาวระหง แต่เพียงครู่เดี๋ยวกลับเปลี่ยนไป
เมื่อเขาสบตานางอีกครั้ง ดวงตานั้นกลับไม่เหมือนเมื่อครู่นี้ มันลุกวาว ดุดัน
และราวกับสัตว์ร้ายที่เก็บกักตัวเองไว้นานเกินไป
เจียวลี่ขยับตัวเล็กน้อย รู้สึกถึงบรรยากาศแปลกประหลาดที่คืบคลานเข้ามาในห้อง
"คุณชายเจ๋อหมิง..." นางเอ่ยเบา ๆ
ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร เขากลับยิ้มกริ่ม
มองนางรางกับจะกลืนร่างนางไปทั้งตัว
ดวงตาร้อนระอุราวกับเปลวไฟ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาแนบชิด
"เจียวลี่..." คำพูดน้ำเสียงเขานั้น เปลี่ยนจากที่อ่อนนุ่น เป็นแข็งกร้าวกระด้าง และเต็มไปด้วยความกระหายอย่างหน้ากลัว
เจียวลี่เบิกตากว้างประหลาดใจที่จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนราวกับเป็นคนละคน
ยังไม่ทันได้เอ่ยสิ่งใด ริมฝีปากหยาบกร้านของเขาก็ประกบลงมาอย่างรุนแรง
ไม่อ่อนโยน ไม่ทะนุถนอมดังที่พูดหากแต่เร่าร้อน ดิบเถื่อน และเต็มไปด้วยไฟปรารถ
