“พี่กังหันหนึ่งไม่ได้เอาไปจริงๆ นะ” นับหนึ่งวนไปที่ร้านสะดวกซื้ออีกครั้ง เดินรอบร้านหลายรอบ ถามพนักงานว่าเห็นเงินกับบัตรไหม
พนักงานส่ายหน้าปฏิเสธ เขาเดินดูตามทางที่ตัวเองผ่าน หลายรอบจนปวดหัว ไม่เจอ
กลับมาหากังหันอีกครั้ง บอกกับกังหันตรงๆ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่เชื่อ นั่งหน้านิ่ง ไม่พูดจา
“หนึ่งใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง แต่หลังจากซื้อของเสร็จ ก็ไม่รู้มันหายไปไหน” นับหนึ่งเสียงสั่น
“ไม่รู้...หรือเอาไป บอกมาเถอะ เงินแค่นั้น พี่ไม่เสียดายหรอก แต่ถ้าเราเอาไปแล้วไม่บอกพี่ พี่เสียความรู้สึก” กังหันกำหมัดแน่น
เงินแค่สามสี่หมื่น สำหรับเขา ขนหน้าแข้งไม่ร่วง แต่ความรู้สึก มันเอาอะไรมาทดแทนไม่ได้
และห้องนี้คนที่เข้าออกบ่อยสุด มีแค่นับหนึ่ง
“ก่อนหน้านี้เราก็ขโมยเงินพี่ไปใช่ไหม?”
“บอกว่าไม่ได้เอาไปไง”
“เรามาเกาะเฉินเพราะคิดว่ามันมีเงินใช่ไหม”
“...เออ!” นับหนึ่งเถียงเรื่องนี้ไม่ออก
“แต่เงินของพี่กัง
