“อยากมีสิทธิเหรอคะ”
ดวงตาสีดำขลับคู่สวยสบตรงๆ กับดวงตาอีกคู่
“มากที่สุดครับ” ดวงตาสีฟ้าเข้มสบกลับมาไม่หลบ
เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง
“ฉัน.. ไว้ใจคนยากค่ะ ถ้าอยากได้สิทธิจริงๆ คุณต้องแสดงความจริงใจอีกหน่อย จะทำได้สำเร็จไหมคงต้องใช้เวลาอีกสักพัก ตอนนี้ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคุณเลย ยากที่จะเชื่อใจจริงๆ ฉันขอโทษนะคะ”
เอซพยักหน้าน้อยๆ ด้วยรอยยิ้มบางที่ริมฝีปาก พูดติดตลก
“ผมเข้าใจ อย่างน้อยตอนนี้ไม่โดนคุณเอาดาบจิ้ม ผมก็ถือว่าตัวเองพอมีโอกาสนั้นนะ”
หญิงสาวเบ้ปากอย่างน่ารัก
“งั้นอยากมารู้จักพวกเขากันไหมคะ”
เอซเห็นว่าเธอดูกระตือรือร้นเมื่อพูดถึงสิ่งที่ชอบก็ไม่อยากขัดแต่ก็อยากให้เธอกินต้มผักด้วยก็เลย..
“งั้นพูดถึงหนึ่งเล่มกินต้มผักสองคำ ตกลงนะครับ”
เขานั่งลงที่เก้าอี้ยกชามต้มผักมาอังกับมือให้อุ่นๆ เตรียมตักป้อน
หญิงสาวพยักหน้าก่อนถาม
“คุณไม่ร้อนมือเหรอคะ”
เอซส่ายหน้า
“ผมอยากรู้จ
