นายแบบหนุ่มสุดหล่อ หุ่นแซ่บ ที่ชอบยิ้มเหยียดเป็นประจำแต่ทว่ากลับกระชากใจสาว เขามีนามว่า กฤตรินทร์ เขาหล่อ เขารวย ครบเครื่อง แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่า คนที่ทำอาชีพนายแบบอยู่ในวงการที่ค่อนข้างสำอางต้องใช้เรือนกายแลกเงินอีกหนึ่งอาชีพของเขาจะคือการเป็นเจ้าของไร่หนุ่ม ที่ต้องใช้แรงกาย สติปัญญา และความสามารถในการพลิกฟื้นผืนดินอย่างขะมักเขม้น ซึ่งทุกอย่างมันล้วนตรงข้ามกับสายอาชีพนายแบบของเขาโดยสิ้นเชิง
หากกฤตรินทร์ กลับชอบ หลงรัก และมีความสุขกับมันมากกว่า แถมเวลานี้ ไร่ของเขาทางภาคเหนือกำลังเฟื่องฟู ด้วยรายรับจากพืชไร่กับการขยายพันธุ์ลูกม้าพันธุ์ดีเพื่อส่งออก ที่ในปีหนึ่งๆ สามารถทำเงินให้เขาได้เป็นหลักร้อยล้านบาทกันเลยทีเดียว
กฤตรินทร์ขมวดคิ้วดกหนาเข้าหากันเมื่อกวาดตามองไปรอบๆ อาณาบริเวณของสวนหย่อมภายในบ้านหลังใหญ่ของพี่ชายต่างสายเลือด
“มีงานอะไรวะ!”
คำพูดของกฤตรินทร์บอกถึงนิสัยของเจ้าตัวที่ไม่ได้นุ่มนวลเหมือนหน้าตาที่ออกไปในทางหล่อเหลาของเขาแม้สักนิด มิหนำซ้ำมันยังส่อไปในทางเถื่อนๆ อีกด้วย
ขายาวๆ ก้าวฉับๆ อย่างมาดมั่นเข้าไปในตัวบ้านหลังสีขาวใหญ่โตโอ่อ่า หลังจากรถสี่ประตูยกสูงคันสีดำเงาวับสมรรถนะเครื่องสูงลิ่วตามราคาของมัน ที่เขาขับมาถูกกระแทกประตูให้ปิดลง ด้วยมือแกร่ง
“มีงานอะไรกัน”
กฤตรินทร์เอ่ยถามเสียงเข้มเอากับสาวใช้คนแรกที่เดินผ่านเข้ามาในรัศมีการมองเห็น
“คุณตรินทร์ สวัสดีค่ะ” สาวใช้ทำความเคารพเจ้านายหนุ่ม
“มีงานอะไร”
คนเป็นเจ้านายยังคงเอ่ยย้ำถามถึงสิ่งที่เขาอยากรู้ แถมมองสาวใช้ตรงหน้าด้วยแววตาหงุดหงิด ก็เขาไม่ได้อยากให้เจ้าหล่อนมาสวัสดี แต่อยากให้ตอบคำถาม
งี่เง่าชะมัด!
“พี่ส้มคะ คุณณะบอกว่า ขอกาแฟขมๆ ที่หนึ่งค่ะ แล้วของคุณแม่ขอเป็นน้ำส้มคั้นหรือน้ำเปล่าก็ได้ค่ะ คุณแม่ไม่ทานกาแฟ”
แต่ในขณะน้องชายเจ้าของบ้านหนุ่มสุดหล่อกำลังมองจ้องตาสาวใช้อย่างหงุดหงิดอยู่นั้น เสียงใสๆ ของสาวน้อยวัยยี่สิบเอ็ดปีที่กำลังก้าวลงขั้นบันไดจนแทบจะกลายเป็นวิ่งลงมาก็ดึงสายตาคมกริบให้ตวัดหันไปมอง
ชายหนุ่มหรี่ตาลงโดยเร็วอย่างอัตโนมัติ ในสมองเวลานี้ กำลังเกิดคำถามขึ้นมาโดยฉับพลัน ว่าเด็กที่ไหนมาวิ่งวุ่นวายอยู่ในบ้านของพี่ชาย
แถมยัยเด็กนี่ก็ โอ้วววว แม่เจ้า...
สวยชิบ อก เอว สะโพก
อืม น่ากัด น่าฟัดเป็นบ้า
และยิ่งไอ้ปากบางสวยๆ ที่กำลังยิ้มเยือนเหมือนจะทักทายเขานั้นมัน...
อาร์.. มันก็ช่างน่าบดจูบเสียนี่กระไร
แต่เมื่อรู้สึกตัวว่ากำลังคิดอะไรเลอะเทอะ ชายหนุ่มก็รีบสะบัดหัวไปมาแรงๆ เพื่อขับไล่ความคิดนั้น แล้วกฤตรินทร์ คนเดิม ก็กลับคืนมา ถึงแม้ว่าสายตาของเขาจะยังคงจับจ้องอยู่ที่เจ้าของ ร่างบางไม่วางตาเลยก็ตาม
ยัยเด็กนี่เป็นใคร?
ทำไมถึงทำให้เขาเกิดความต้องการทางกายขึ้นมาได้เพียงแค่พบและสบตาในระยะที่ไม่ได้ใกล้มากเสียหน่อย
“ค่ะ”
ส่วนสาวใช้เธอรีบรับคำของสาวน้อย แล้วไปจัดการหาในสิ่งที่เจ้าของบ้านตัวจริงต้องการ เพื่อนำขึ้นไปส่งให้ตามที่เจ้าของบ้านสั่งการผ่านลูกสาวคนสวยหมาดๆ มา โดยที่ยังไม่ได้ตอบคำถามของเจ้านายหนุ่มอีกคนที่เอ่ยถาม
สาวน้อยมินตราตะลึงมองนายแบบหนุ่มสุดหล่อ หุ่นแซ่บ ขวัญใจของเธอที่เวลานี้เขากำลังยืนอยู่ตรงหน้า
กฤตรินทร์ อินทรบดินทร์
มินตราเอ่ยเรียกชื่อเขาอยู่ในใจ สมองของเธออื้ออึงไปหมด ตื่นเต้นมากมายที่มีโอกาสได้เจอผู้ชายในฝัน แถมเขายังยืนห่างแค่เอื้อมมือนี่เอง เธออยากเดินเข้าใกล้เขากว่านี้อีกนิด อยากยกฝ่ามือน้อยลูบไล้แผงอกแกร่งที่เต็มตึงไปด้วยมัดกล้ามนั้นเหลือเกิน แล้วก็ร้องครางเบาๆ ว่า ‘อ้า...คุณตรินทร์คะ อาตรินทร์ขา’
หากทว่าสิ่งที่สาวน้อยมินตราทำคือการเอ่ยถามออกมาเสมือนว่าเธอไม่รู้จักว่าเขาคือ กฤตรินทร์ อินทรบดินทร์ นายแบบ ผู้โด่งดังอยู่ในขณะนี้
“คุณเป็นใครคะ”
ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าเขาคือ กฤตรินทร์ อินทรบดินทร์หากเธอก็ยังเลือกที่จะเอ่ยถามออกมาอย่างนั้น พร้อมด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร
ในขณะเดียวกันเจ้าของร่างสูง ก็กำลังกวาดตามองเธอตั้งแต่หัวจดเท้า ก่อนวกกลับมาที่ใบหน้าสวยใสอีกครั้ง พร้อมกับคำถามที่เขาตั้งขึ้นมาใหม่ โดยไม่สนใจตอบคำถามของหญิงสาวตรงหน้าที่เธอถามเขาก่อน เพราะเขาเชื่อว่าเธอรู้ว่าเขาเป็นใคร
“ฉันไหมที่ควรจะถามคำถามนี้กับเธอ แม่สาวน้อย เธอเป็นใคร และมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“อ้าว...แล้วคุณล่ะคะเป็นใคร ดูเหมือนว่าฉันจะเป็นคนถามคำถามนี้กับคุณก่อนน้า เพราะฉะนั้นคุณควรตอบไม่ใช่กลับมาย้อนถามนะคะสุดหล่อ”
“หึ!...สุดหล่อเหรอ”
กฤตรินทร์ยิ้มทำเสียงเยาะเมื่อทวนคำที่สาวน้อยน้อยตรงหน้าเรียกเขาว่าสุดหล่อ ก่อนตามด้วยการตำหนิอย่างไม่ไว้หน้า
“เป็นผู้หญิงยิงเรือยังไงถึงได้มาเอ่ยชมผู้ชายว่าหล่อซึ่งๆ หน้าอย่างนี้”
“อ้าวผิดเหรอคะ กฎหมายข้อไหนบัญญัติไว้อ่ะ”
แต่เหมือนสาวน้อยจะไม่สะทกสะท้านไปกับคำติเตียนของเขาเลย
“ฮึ่ม!”
กฤตรินทร์ทำเสียงครางกระหึ่มในลำคอ เมื่อแม่สาวน้อยสวยใสตรงหน้าทำท่าว่าจะแสบไม่เบา ก็ดูสิว่าแม่เจ้าประคุณเล่นตีรวนเขากลับมาด้วยใบหน้าเจี๋ยมเจี้ยม ที่ดูก็รู้ว่าไม่ได้สำนึกในคำว่ากล่าวของเขาเลยสักนิด
หึ!...เดี๋ยวพ่อจับกินเสียดีไหมแม่คุณ แค่ได้มองยังกระตุ้นความอยากของเขาได้มากขนาดนี้ แล้วถ้าได้จับกินจริงๆ ล่ะ กลิ่นสาบสาวจะพาไอ้น้องชายกลางหว่างขาของเขาซาบซ่านแค่ไหน
คนยืนมองสาวน้อยกำลังคิดหื่นอยู่ในใจ
ส่วนสาวน้อยมินตราที่ไม่รู้ว่าผู้ชายตรงหน้ากำลังคิดอยากกินเธออยู่ เธอจึงยิ้มหวานพลางพูดคุยกับเขาเหมือนอธิบาย เมื่ออยากจะเลิกยียวนเขาแล้ว ก็ความจริงมินตรารู้แหละว่าเขาเป็นใคร ก็แหม...นายแบบหล่อเหลาชื่อเสียงโด่งดังอย่างเขาใครบ้างจะไม่รู้จัก แต่ที่ถามออกมาอย่างนั้น เพราะเธอแค่ไม่รู้เท่านั้นว่าเขามีความสัมพันธ์อะไรยังไงกับเจ้าของบ้านหลังนี้ เขาจึงได้มายืนอยู่ที่นี่ทั้งที่เวลานี้ก็มืดค่ำดึกดื่นมากแล้ว มันเกือบจะเที่ยงคืน
ยอมรับว่าในนาทีแรกที่เห็นเขาหัวใจของเธอกระตุก รู้สึกประหม่าแปลกๆ ก็เจอนายแบบคนดังโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเลยนี่นา แต่เพราะท่าทางการมองของเขาที่มองเธอตั้งแต่หัวจดปลายเท้ามันเลยทำให้เธอนึกอยากยั่วเขาเล่นตั้งแต่แรกพบ
“มินล้อเล่นค่ะ คุณเป็นใครคะ มินเป็นลูกสาวของคุณแม่ ที่เพิ่งเข้าหอกับคุณณะน่ะค่ะ”
“ฮะ!! เธอว่าไงนะ เข้าหอเรอะ!! พี่ณะเนี่ยนะแต่งงาน”
“เปล่าแต่งงานค่ะ คุณณะแค่ไปรับคุณแม่ให้มาอยู่ที่นี่ด้วยกันเฉยๆ แล้วก็เลยมีการดื่มฉลองกันนิดหน่อย เพิ่งขึ้นข้างบนไปเมื่อสักครู่ แล้วก็คงไม่สะดวกตามให้คุณณะลงมาพบคุณ”
สาวน้อยที่คิดว่านายแบบหนุ่มเป็นแขกของคุณลุงณะเจ้าของบ้าน เธอจึงพูดออกมาตามความจริงด้วยความซื่อ เพราะไม่คิดว่าคนตรงหน้าคิดอกุศลขึ้นมา
ส่วนทางด้านกฤตรินทร์เขาเงียบฟังก็จริง หากปากหนา กลับบิดไปมาที่เกิดจากการเอาลิ้นดุน สายตาของชายหนุ่มครุ่นคิดก่อนจะมองสบตากับแม่สาวน้อยหน้าใสตรงๆ อีกครั้ง พลางพูด ดวงตาคมใหญ่หรี่ลงมาจ้องมองอย่างน่าตบในความรู้สึกของมินตรา
“แล้วเธอล่ะ มาอยู่กับพี่ณะแบบนั้นด้วยหรือเปล่า”
เขาเอ่ยถามออกมาเสียงเรียบก็จริง แต่หากนัยน์ตาของเขากลับฉายแววบางอย่าง เมื่อกวาดมองเธอตลอดร่างตั้งแต่หัวจดปลายเท้าอีกครั้ง และไอ้อาการมองมาอย่างนั้นของเขามันก็ทำเอาสาวน้อยมินตราถึงกับหรี่ตาลงอย่างไม่ไว้วางใจ
นายแบบหุ่นแซ่บ ขวัญใจของเธอกำลังจ้องมองมาอย่างไม่น่าไว้วางใจ