บทที่ 7.1 – ทรมานทั้งเป็น (ฉันผิดอะไร)

1288 คำ

ความหิวส่งผลให้ปิ่นมุกรับประทานอาหารหมดภายในเวลาอันรวดเร็ว เฟอเดอริกยืนมองหล่อนด้วยความเวทนา สะเทือนใจไม่น้อยที่ปล่อยให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ ต้องแบกรับความหิวโซในขณะที่ถูกเขากลั่นแกล้งให้ทำงานหนัก ความแค้นบวกกับความอยากเอาชนะส่งผลให้เขาลงโทษเธออย่างไร้เหตุผล ถ้าปิ่นมุกรู้จักยอมกันเสียบ้างคงไม่ถูกส่งลงไปถากหญ้าในสวน แต่นี่กระไร หล่อนช่างต่อปากต่อคำเก่ง หนำซ้ำยังมองเขาด้วยหางตาระคนรังเกียจ บอกตามตรงว่าทนไม่ได้ เห็นแล้วมันของขึ้น “กินเสร็จแล้วก็ไปทำงานต่อให้เสร็จ” อารมณ์เอ็นดูพลันทลายเมื่อความคิดว่าเธอนั้นเกลียดเขาเข้าไส้แล่นผ่านมโนสำนึก ร่างสูงใหญ่เดินกระแทกเท้าออกจากห้องนอน ปิดประตูกระแทกเสียงดังจนร่างบางสะดุ้งโหยง “ท่าจะบ้า” ปิ่นมุกมองตามพลางสงสัย เมื่อครู่ยังดีๆ กันอยู่เลย ทำตัวเป็นสตรีมีรอบเดือนไปได้ อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ทางด้านคนขี้หงุดหงิดทุบกำปั้นอัดกับผนังห้องนอน นี่เขาเป็นบ้าอะไร? ทำไม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม