สามวันต่อมา
@บ้านเทพพิพัฒน์
(นี่เธอโอเคจริง ๆ ใช่ไหม?)
เสียงปลายสายที่แสดงความเป็นห่วงอย่างชัดเจนทำให้ลลินเผลอคลี่ยิ้มออกมาไม่รู้ตัว เธอเดินเข้าไปหย่อนตัวลงบนโซฟาตัวยาวภายในห้องโถงใหญ่ก่อนจะตอบกลับเสียงใสให้อีกฝ่ายคลายกังวล
“เราไม่เป็นไรแล้ว~ ขอโทษนะที่เมื่อวันจันทร์ไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน”
(พวกเราไม่คิดเล็กคิดน้อยแบบนั้นหรอก แต่เป็นห่วงเธอมากกว่าที่จู่ ๆ ก็ป่วยหนักแบบนั้น)
“...” เด็กสาวเม้มปากแน่นเมื่อนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นสามวันก่อน ที่ไม่ว่าใครได้รับรู้ก็คงจะสงสัยอาการป่วยของเธอทั้งนั้น
(แต่ตอนนี้เธอดีขึ้นแล้วฉันก็หายห่วง แต่ตั้มนี่สิ หายไปพร้อม ๆ กับเธอเลย)
“พวกเธอยังติดต่อตั้มไม่ได้อีกเหรอ...”
(ไม่เลยลิน ฉันรู้แค่ว่ามันเดินทางไปต่างประเทศแบบกะทันหันตั้งแต่วันนั้น แล้วหลังจากนั้นก็ติดต่อไม่ได้อีก เพราะพวกแอ็กเคานต์ในโซเชียลหายไปทั้งหมด ตอนแรกฉันก็คิดว่ามันบล็อคฉัน แต่พอใช้ขอ
