Kwarenta'y Siete

3061 คำ

                                                           "Sure kang iyan lang ang sayo?" takhang tiningnan ako ni Yuna, tumango lang ako. I can't eat without Dely. Hindi siya sanay na kumakain mag-isa kaya lagi ako ang nakakasabay nya tuwing kumakain. Ugh! I'm hungry! Nasaan na ba kasi siya?! Humigpit ang pagkakahawak ko sa aking baso at maingat na ibinalik ito sa mesa. Ramdam ko ang pamumutla ng aking mukha dahil sa pagpipigil ng sakit ng aking leeg. "Ayos ka lang?" nag-aalalang tanong ni Trina. "Ahh!" napa-ingit ako ng mahina dahil parang pinipilipit ang leeg ko sa sobrang sakit. Nahulog ako sa aking kinauupuan dahil sa bigla kong pagbagsak sa sahig. "H-Hey! What's happening?!" linapitan ako ni Trina. Dumami ang mga tumitingin sa amin at nakiki-usisa sa mga nangyayari. "Ugh!" p

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม