มันเจ็บปวดและหน่วงความรู้สึก แต่เท้าก็เหยียบคันเร่งให้ไปถึงคอนโด พอเปิดประตูห้องเข้าไปก็อยากร้องไห้เมื่อความอบอุ่นคุ้นเคยพัดผ่านเข้ามาวูบหนึ่ง โอบกอดความรู้สึกของเธอเอาไว้ไม่ให้แตกสลาย
พริษฐ์นอนอยู่บนที่นอนหน้าทีวี สายตาที่ปราดมองดูเย็นชาอย่างที่คิด หากความรู้สึกที่ไม่เหลือใครแล้วในตอนนี้ทำให้โหยหาอ้อมกอดของเขา
“นึกว่าจะนอนอยู่บ้านโน้น” ความกรุ่นโกรธที่สะสมมาเป็นสัปดาห์ทำให้เขาประชดไปตามนิสัยคนปากเสีย แต่พอเห็นสีหน้าแววตาของ เฌอมาวีร์ชัดๆ ก็ไม่กล้าพูดอะไรไปมากกว่านี้ เธอดูเหนื่อยล้าและไม่ไหวแล้ว...เฌอมาวีร์กลับไปเจออะไรมาอย่างนั้นเหรอ
คนที่ตั้งใจจะเมินเฉยก็ฝืนความห่วงใยในอกไม่ไหว ต้องลุกไปหาเธอ จับแขนเล็กๆ ให้หมุนมาหา เขาแตะเพียงแค่เบาๆ อีกฝ่ายก็เหมือนจะเซลงมาในอ้อมกอด ความรู้สึกนั้นทำให้พริษฐ์กอดเธอแนบอก
“ฮึก พี่พร้อม” ปล่อยโฮออกมาด้วยความรู้สึกที่ทนไม่ไหวอีกแล้ว เธอเจออะไรมามากมาย ส
