หลังจากถูกส่งตัวเข้าหอแล้วภาวิชมองเจ้าสาวของตัวเองด้วยสายตาที่แข็งกร้าว พรชิตาเดินเข้ามาหาเขาเพื่อที่จะช่วยถอดชุดสูทให้แต่ก็โดนเจ้าบ่าวของตนเองปัดมือออกเสียก่อน
“ผมทำเองได้” สรรพนามที่ดูห่างเหินนั้นทำเอาเจ้าสาวทำหน้าสลดลง
เขาคว้าชุดนอนและผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำโดยที่ไม่มองแม้แต่หน้าเธอ ก่อนจะกลับออกมาแล้วเดินไปนอนบนเตียงที่เต็มไปด้วยกลีบดอกไม้ทำเหมือนว่าเธอไม่ได้อยู่ในห้องกับเขา
พรชิตามองเจ้าบ่าวของตน น้ำตารื้นขึ้นมาจึงรีบยกกระโปรงเจ้าสาวที่แสนหนักอึ้งนั้นเดินไปที่ห้องน้ำแล้วถอดมันด้วยความยากลำบาก น้ำตาไหลพรากทั้งน้อยใจภาวิชและหงุดหงิดกับชุดที่ถอดยากนี้
หญิงสาวใช้เวลาสระผมและอาบน้ำนานพอๆ กับการถอดชุดออกไป กว่าเธอจะกลับออกมาในสภาพที่สวมชุดนอนและผมแห้งสนิทเจ้าบ่าวก็หลับไปแล้วโดยที่ไม่มีโอกาสได้พูดคุยกัน
“พี่วิช” เธอเรียกเขาเสียงเบา
ภาวิชรู้สึกตัวแต่เขายังคงนอนหลับตาต่อไปพยายามไม่สนใจเจ
