10
690 คำ
“ชีต้าห์ มึงหลับอีกแล้วนะ” เฟรมเรียกชีต้าห์ที่เห็นว่าเขาฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะเรียน
เขาหลับในห้องเรียนหรอ แล้วฉันเป็นอะไรถึงต้องใจเต้นทุกครั้งที่ได้ยินชื่อของเขาด้วยละ ฉันจะอาการหนักมากเกินไปแล้วนะ
“แกจับหัวใจตัวเองทำไม” น้ำหวานยังคงสังเกตพฤติกรรมเพื่อนตัวเองไม่ห่าง พอน้ำหวานทักเกรซแบบนั้น เธอก็รีบแก้ตัวยกใหญ่
“ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีนะ” เกรซแก้ตัว แต่สายตาก็ก็ยังเลิกลั่ก กลัวว่าเพื่อนจะจับได้
“ไปห้องพยาบาลไหม”
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก”
“หน้าแกแดงขนาดนี้ เหงื่อแกแตกขนาดนี้ แถมยังจับที่หัวใจอีก แกไม่ปกติละ ไปห้องพยาบาลเถอะ” น้ำหวานสั่งเพื่อนตัวเอง เธอยกมือขึ้นเพื่อขออนุญาตอาจารย์
“อาจารย์ค่ะ ขอพาเพื่อนไปห้องพยาบาลนะคะ” น้ำหวานเดินประคองเพื่อนตัวเอง ระหว่างทางเธอก็ชวนเกรซคุยไปด้วย
“แกเป็นอะไร ไม่สบายใช่ไหม” น้ำหวานถามเพื่อนหน้าเครียด
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันปกติดี แต่ถ้ามาหลบในห้องพยาบาลแบบนี้ คงจะดีขึ้นเหมือนกัน” เกรซตอบกลับน้ำหวาน การที่เธอมาหลบอยู่ในห้องพยาบาล มันก็เป็นเรื่องดีเหมือนกัน ไม่งั้นเธอคงจะต้องใจเต้นแรง ที่เห็นชีต้าห์และได้ยินชื่อของชีต้าห์ เธอคงไม่มีสมาธิเรียนแน่ๆ
“พักเถอะ เดี๋ยวตอนเลิกเรียนแวะมาหา” น้ำหวานพาเพื่อนมานอนที่ห้องพยาบาลของโรงเรียน เฮเอาผ้าห่มห่มร่างกายให้เพื่อนตัวเอง ก่อนจะเดินออกไป ความจริงแล้วเกรซไม่ได้เป็นอะไร เธอไม่ได้ป่วยหรือรู้สึกไม่ดีอะไรเลย มันก็แค่อาการของคนที่รู้สึกใจเต้นแรงมากๆ ก็เท่านั้น เวลาเห็นผู้ชายที่ตัวเองชอบ
ฉันคงชอบชีต้าห์เขาแล้วสินะ!
เกรซข่มตาหลับ เพื่อผ่อนคลายสมองตัวเอง เธอหายใจเข้าออกช้าๆ เพื่อให้สติตัวเองกลับมาเป็นปกติ เอก็ได้ยินเสียงบางอย่างที่ข้างเตียงตัวเอง เลยลืมตา แล้วหันไปมองเตียงข้างๆ
“(O///O)”
“หวัดดี”
“ชีต้าห์!!”
“ก็ใช่นะสิ ทำไมต้องทำใบหน้าตกใจขนาดนั้นด้วย” นี่มันอะไรกัน นี่ฉันหนีเข้ามาเพื่อมาเจอเขาเนี่ยนะ!
“นะ...นายมาทำอะไรที่นี้” กว่าเกรซจะพูดแต่ละคำออกมาได้ ตอนนี้เธอรู้ตัวเองดี กว่าการได้เห็นชีต้าห์นอนอยู่ข้างเตียงตัวเองแบบนี้ ใจเธอทำงานหนักขนาดไหน
“ก็ขี้เกียจเรียน เลยแกล้งป่วย” ชีต้าห์พูดด้วยท่าทีสบาย เขาเอาผ้ามาห่มร่างกายตัวเองไว้ เขาหันใบหน้ามามองเกรซ เธอเลยรีบหันใบหน้าตัวเองหลบทันที เธอไม่สามารถที่จะสู้หน้าของเขาได้เลย
“ขนาดเธอยังแกล้งป่วยได้เลย” พอชีต้าห์ทักแบบนั้น เธอเลยหันไปมองหน้าเขา เธอเม้มปากตัวเองแน่น ก่อนจะตอบกลับไปด้วยเสียงดังฟังชัด
“ฉันไม่ได้แกล้งนะ” เกรซตอบกลับชีต้าห์ด้วยใบหน้าจริงจัง
“ถ้าไม่แกล้งแล้วเธอเป็นอะไรละ” เขาลุกขึ้นมาจากเตียง เอามือชันเตียงไว้ แล้วยื่นใบหน้ามาหาเธอ เธอถึงกับทำตัวไม่ถูกรับก้มหน้าหลบสายตาของชีต้าห์ทันที
“เธอคงจะป่วยจริงๆ ฉันแค่ล้อเล่นเอง ทำไมต้องตัวแดงขนาดนั้นด้วย” นี่ล้อเล่นหรอ นี่ล้อฉันเล่นหรอ นายทำให้ฉันใจหายใจคว่ำหลายรอบละนะ พอฉันเห็นเขานอนลง ฉันเลยรีบเอาร่างกายมุดลงกับผ้าห่มทันที ค่อยเปิดผ้าห่มออกมามองเขาเล็กน้อย ฉันก็เห็นแผ่นหลังอันทอดยาวของเขา ทำไมเขาถึงได้ลำตัวยาวเกินมนุษย์ขนาดนี้ละ เวลาฉันยืนใกล้เขา ฉันเหมือนคนแคระไม่มีผิด เป็นชะนีที่เลยช่วงเอวของเขามาแค่นิดเดียวเท่านั้นเอง
พอเกรซแอบมองชีต้าห์ได้สักพัก เธอก็พล็อยหลับไป
- ผู้เขียน
