31
397 คำ
Rr…Rr…
เขายังคงเอาโทรศัพท์แนบหูตัวเอง ส่วนฉันก็ไม่รู้จะยืนให้เสืออย่างเขาจ้องมองอยู่ทำไม แล้วจะยืนเพื่อรอฟังคำพูดหวานๆของเขากับแพรทำไหม ฉันเลยกระชับกระเป๋าตัวเอง หันหลัง เพื่อที่จะเดินออกมา
“แพร!” และมันก็เป็นช่วงที่ปลายสายรับโทรศัพท์เขาพอดี เขาจงใจให้ฉันได้ยินสินะ ตั้งใจแกล้งกันอยู่แล้ว เขารู้ว่าฉันนะชอบเขา เขาคงตั้งใจที่จะทำให้ฉันรู้สึกเจ็บใจ เป็นเสือที่ร้ายกาจสิ้นดี ฉันไม่อยากได้ยินคำพูดอะไรจากเขาทั้งนั้นแหละ ไม่อยากได้ยินสิ่งที่เขาพูดกับแพรแฟนของเขาแม้แต่นิดเดียว แต่ทำไมเท้าฉันมันกับไม่ยอก้าวดิน จะยืนทำร้ายจิตใจตัวเองเพื่ออะไรกัน
“แพร...เราเลิกกันเถอะ”
ฉันถึงกับต้องหันหลังกลับมามองชีต้าห์นี้เขาพูดอะไรออกมา เขาทำไมบอกเลิกผู้หญิงได้ง่ายขนาดนั้น เขามองฉันหน้านิ่ง ก่อนจะเดินก้าวเข้ามาหาฉัน เขาตัดสายโทรศัพท์ เอาโทรศัพท์ยัดใส่กระเป๋ากางเกง ฉันถึงกับต้องแสดงสีหน้าไม่พอใจใส่เขาทันที ก็ฉันสงสารแพรนี่
“ทำไมนายถึง...” ฉันยังพูดไม่จบ เขาก็พูดตัดบทฉันเสียก่อน
“เลิกกับแพรนะหรอ” เขาพูดออกมาหน้าตาเฉย อะไรกัน! นี่ไม่มีความรู้สึกเสียใจ หรือรู้สึกผิดอะไรเลยหรือไง หัวใจตายด้านหรอ
“นายคบกับแพรตั้งหลายเดือน ทำไม! ถึงเลิกกับแพรง่ายขนาดนั้น” ฉันโมโหแทนแพรจริงๆ นะ ฉันรู้สึกว่าเขาไม่มีความจริงใจ เหมือนเขากำลังหลอกคบแพรแบบนั้น
“ก็เธอชอบฉันไม่ใช่หรือไง!” เขาพูดออกมาด้วยใบหน้าที่จริงจัง เขาจ้องมองฉันเขม็ง ถ้าความชอบของฉัน มันทำให้เขาจะต้องเลิกกับแฟนตัวเองละก็ ฉันไม่โอเค
“ฉันกำลังเปิดโอกาสให้เธออยู่” ฉันมองใบหน้าของชีต้าห์ด้วยความเคือง ฉันไม่สนุกด้วยหรอกนะ กับการเล่นกับความรู้สึกคนอื่นขนาดนี้
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยละ” ฉันพูดออกมาด้วยความไม่พอใจ ทำหน้างอนใส่เขา ยิ่งเห็นเขานิ่งแบบนั้น มันยิ่งรู้สึกโกธรเขาขึ้นมา
“เกี่ยวสิ! ฉันกำลังจะมาครอบครองเธอไง”
- ผู้เขียน
