"อูย!! พีช! พีช! อ๊าก! ร่องพีชทำพี่แทบบ้า!"
ผมครางกระเส่า มือบีบเอวลูกพีชแน่นอย่างลืมตัว จ้วงแทงเข้าหาเธอไม่หยุดหย่อน ร่างกายลูกพีชโยกแรงไปตามจังหวะการกระแทกของผมจนตัวแดงไปหมด
ผมควบคุมตัวเองไม่ได้เลย เวลาร่วมรักกับเธอทีไร ลูกพีชทำผมคลั่ง ไม่รู้ว่าตัวเองเอาเรี่ยวแรงและความหื่นมาจากไหน ผมกินไม่รู้จักอิ่ม แบบที่ว่าสามารถกินลูกพีชได้ทั้งวันทั้งคืน ถ้าเธอไหวอะนะ และเมื่อเวลาเข้าด้ายเข้าเข็มกันทีไร ผมอยากจับเธอกระแทกแรงๆ ทุกที
ปกติตอนผมมีอะไรกับคนอื่นมันแค่อยากจะทำแรงๆ ตามความต้องการที่จะทำ แต่กลับเธอ ลูกพีชทำผมคลั่งไปตามอารมณ์เถื่อนของผม มันไปเอง ควบคุมไม่ได้ มันเป็นของมันเองทั้งที่ใจก็ไม่ได้อยากจะรุนแรงกับเธอมากนัก
และดูเหมือนเมียทางพฤตินัยของผมจะเริ่มรู้สึกได้ ว่าผมแทบคลั่งและเสียการควบคุมตัวเอง
"อะ! อ๊ะ! พี่ไท อิพี่เสือ!! แรงไป จุก!"
น้ำเสียงหวานด่าทอผมแบบกระท่อนกระแท่น ไม่ได้ดูน่ากลัว
