คำโปรย
เธอพยายามบอกความรู้สึก พยายามอยู่ในสายตา พยายามเป็นมากกว่าเพื่อน แต่เขากลับโง่เกินกว่าจะเข้าใจ
เขาให้คำสัญญาด้วยความใสซื่อ... แต่เธอจดจำมันด้วยหัวใจ
เวลาผ่านไป คำสัญญานั้นกลายเป็นเส้นบางๆ ที่ผูกพันเธอกับเขาไว้ในฐานะ ‘เพื่อนสนิท’
เรื่องย่อ
เมื่อครั้งยังเด็ก เด็กชายและเด็กหญิงวัยห้าขวบจับมือกันและพูดคุยกันว่า...
“โตขึ้นเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”
“อิลพูดแล้วนะ”
“เราให้สัญญา”
“อิลดูแลเราในฐานะแฟนได้ไหม”
คำถามของเด็กน้อยวัยห้าขวบที่ถามอย่างแก่แดดเธอจ้องมองตาเพื่อนสนิท ถามด้วยน้ำเสียงจริงจังเกินวัย
“ได้สิ เพราะอิลเองก็อยากดูแลลิซในฐานะแฟนตลอดไปเหมือนกัน”
คำสัญญาของวัยรุ่นฟันน้ำนมทั้งสองที่มีความแก่แดดอยู่มาก แต่ทว่า... มันกลับทำให้คนฟังอย่างลลิซซื่อสัตย์กับคำสัญญานั้นตลอดมา
เขาทำสัญญาด้วยความใสซื่อ...แต่เธอจดจำมันด้วยหัวใจ
เวลาผ่านไป คำสัญญานั้นกลายเป็นเส้นบางๆ ที่ผูกพันเธอกับเขาไว้ในฐานะ ‘เพื่อนสนิท’
และเมื่อเวลาผ่านไป... เขายังคงเป็นพระเอกของเธอเสมอ… แม้ว่าเขาจะมองเธอเป็นเพียงแค่เพื่อนคนหนึ่งและยังคงเปิดใจให้กับคนใหม่ที่ผ่านเข้ามา คำสัญญาที่ไม่มีอยู่จริง ถูกลืมโดยใครบางคน
เธอพยายามบอกความรู้สึก พยายามอยู่ในสายตา พยายามเป็นมากกว่าเพื่อน แต่เขากลับโง่เกินกว่าจะเข้าใจ จนกระทั่ง….
“ต่อไปนี้… อิลไม่ต้องดูแลเราอีกแล้วนะ”
“แต่ลิซเคยบอกเรา ว่าเราเคยให้สัญญากับลิซเอาไว้” สัญญางั้นเหรอ สัญญาที่นายไม่เคยจำมันได้เลย
“เราทั้งสองต่างก็เติบโตกันพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว”
“...”
“อีกอย่าง… เราเองก็อยากเปิดโอกาสให้คนใหม่ได้เข้ามาบ้าง”
“กับไอ้หมอนั่นคนนั้นน่ะเหรอ”
“เรื่องของเรา ไม่จำเป็นต้องบอกนาย”
“ลิซ… อย่าไปได้ไหม”
ไม่มีเสียงตอบใด นอกจากเสียงของรองเท้าส้นสูงที่ดังกระทบพื้นที่กำลังหันหลังเดินจากไปอย่างไม่ใยดี
ในตอนนี้เธอเลือกที่พอแล้ว เมื่อเธอก้าวถอย… เขากลับรู้สึกหวง แต่หวงในฐานะอะไร?
แล้วเขาจะรู้ตัวทันหรือไม่… ก่อนที่เธอจะเดินจากไปตลอดกาล
✨✨✨