ผมจะไปส่งคุณเอง

1020 คำ
ณ ร้านเบเกอรี่M and F (เคนTalk) ผมนั่งมองหน้าเค้กแล้วก็ยิ้มคนเดียวหลายคนคงคิดว่าผมบ้าใช่มั้ย555ไม่ใช่หรอกพอดีผมรู้สึกมีความสุขแปลกๆการที่ผมไม่ยอมเข้าบริษัทและมานั่งคลุกอยู่กับร้านเบเกอรี่นี่เพราะว่าเจ้าของร้านสุดสวยนะสิ แหม่!! อะไรมันจะน่ากินขนาดนี้ นี่มันก็ปาเข้าไปจะบ่ายโมงแล้วไอเพื่อนตัวดีของผมก็ยังไม่โพล่หัวมาผมคิดถูกหรือคิดผิดเนี้ยที่จะให้เพื่อนของผมมาเป็นพี่สะใภ้ เฮ้อออ (เคนTalk end) มาริสราเดินเข้ามาในร้านด้วยใบหน้าหงุดหงิดแต่ปนรอยยิ้มเมื่อเดินมาถึงก็เห็นเคนเพื่อนชายที่สนิทที่สุดนั่งยิ้มกับเค้กอยู่คนเดียวมาริสราเลยเดินเข้าไปตบหัวเพื่อนแล้วนั่งลงตรงข้ามกับเคน (ม่านลี่Talk) ฉันเดินเข้าไปตบหัวไอเคนด้วยความหมั่นใส้คนอะไรนั่งยิ้มกับเค้กคนเดียวสติมันดีรึเปล่า?555 “โอ้ยยยย ไอ้ลี่แกตบหัวฉันทำไมว่ะ” นั่นแหละคะแอ็คติ้งโอเวอร์ของนางมาแล้วคะตบก็ไม่แรงแต่เสียงร้างนี่มึงจะดังไปหนายยย “ก็ตบเตือนสติอะดิ คนบ้าอะไรนั่งยิ้มกับเค้กคนเดียว” “คนบ้าไรหล่อขนาดนี้ว่ะ ฉันจะยิ้มกับใครจะยิ้มให้อะไรมันก็เรื่องของฉันโว้ยย” โอเครๆเราจะไม่เถียงเพราะเถียงไปก็ไม่เคยชนะ เห้ออออ “แล้วนี่แม่คุณกระผมนัดกี่โมงครับ?แล้วคุณเธอมากี่โมงห๊า” โอ้ยยไอนี่ตะคอกมาได้หวกหูชิบเป๋ง คราวนี้ฉันผิดจริงฉันยอมรับแต่ก็แค่มาเลทมันจะอะไรหนักหนาว่ะโอ้ยยพูดแล้วขึ้น!! อย่างนี้มันต้องโดน!!! “ขะ...ขอโทษค่ะที่หลังจะไม่มาเลทอีกแล้ว” แป่ววววอื้อหื้ออทำใจขึ้นเสียงใส่มันไม่ได้จริงๆหน้ามันโครตจะน่ากลัว อย่านะมึงกูสู้นะ “พี่ชายกูเขากลับไปแล้ว เสียใจด้วย” ห๊ะ! กลับไปแล้วไม่จริ๊งงงงงงง อดเจอเลยอ่าเสียดายชิบ “อดอีกแล้วสินะ งั้นไม่มีไรแล้วฉันกลับล่ะนะ” ในเมื่อไม่ได้เจอกันแล้วฉันจะอยู่ทำไม ไปหาอ่อยผู้ชาย ดีกว่า อิอิ “เออ ไว้คราวหลังจะนัดให้ใหม่แต่ถ้ามาเลทอีกกูไม่นัดให้แล้วนะเว้ยยย” น่าน! อารมณ์นางมาอีกแล้วน่ากลัว สุดๆ บอกเลย “อืมขอบใจ แล้วแกไม่กลับหรอ” ฉันเห็นมันนั่งมองไปที่หลังร้านมันมองอะไรของมัน “ยัง!รอว่าที่เมียอยู่ จบป่ะ ไปได้แล้วรำคาญ” อ่าวไอนี่ไล่กันเฉยแล้วไอว่าที่เมียนี้คืออะไร?? โว๊ะช่างแมร่ง (มาริสรา Talk end) อีกด้านคิมหันต์เสร็จจากการประชุมแล้วเบื่อๆเลยอยากจะไปหาไรทำแก้เครียดเขาเลยเลือกที่จะไปผับ K4 ไม่ต้องสงสัยทำไมชื่อผับมันแปลกๆเพราะชื่อนี้มันก็ย่อมาจากชื่อของพวกเขาพี่น้องทั้ง4นั้นเอง และที่นี่ก็คือผับของเขาทั้งดูเทห์ เก๋ ทำให้นักท่องราตรีหลายคนเลือกที่จะมาเที่ยวผับแห่งนี้ คิมหันต์เดินเข้ามานั่งโซนประจำที่เขากับน้องๆจะมานั่งกินเหล้ากันบ่อยๆซึ่งโซนนี้อยู่ชั้นบนสุดสามารถมองลงมาเห็นด้านล่างได้และก็ไม่มีใครสามารถขึ้นมาได้เพราะเป็นพื้นที่ส่วนตัวของชายทั้ง4 คิมหันต์นั่งกินเหล้าไปพลางๆสายตาก็ดันมองลงไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่เขาพึ่งจะเดินชนกันเมื่อเช้าเธอมาในชุดเดรสสั้นสีดำมันสั้นจนถ้าก้มก็มองเห็นตูดนั้นแหละกับรองเท้าส้นสูงประมาณ5นิ้ว คิมหันต์คิดในใจใส่มาทำไรสั้นก็สั้นและไอรองเท้าสนสูงนี้นตั้ง5นิ้วใส่แล้วไม่ปวดเท้าบ้างรึไง เขามองหญิงสาวซักพักหนึ่งก่อนที่ตัวเองจะเดินออกไปจากผับเพื่อกลับบ้านเพราะตอนนี้เขาก็เริ่มมึนๆแล้วเหมือนกัน คิมหันต์เดินมาถึงรถ BMWสีดำคู่ใจก็เริ่มเปิดประตูขึ้นไปนั่งและกำลังจะออกรถแต่จู่ๆก็มีคนเคาะกระจกคิมหันต์แปลกใจนิดหน่อยที่คนมาเคาะคือผู้หญิงที่เขาเดินชนเมื่อเช้า “มีอะไรรึเปล่าคุณ” คิมหันต์ถามด้วยความสงสัยเพราะไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่จู่ๆเธอจะเดินมาเคาะกระจก “กลับด้วยคนสิคุณ” มาริสราตอบกลับไปพร้อมน้ำเสียงสั่นๆกับหน้าตาตื่นกลัวนิดๆ “บ้ารึเปล่าคุณ...แล้วนี่เป็นอะไรทำหน้าอย่างกับเจอคนโรคจิตแอบตามมางั้นแหละ” คิมหันต์พูดออกไปตามตรงแต่สายตาก็หันไปเห็นชายลึกลับคนหนึ่งอยู่ข้างๆตึกพร้อมกับจ้องมายังหญิงสาวหิมหันต์รู้ทันทีเลยว่าหญิงสาวกำลังขอความช่วยเหลือจากเขา “อะ...เอ่อ ไม่ให้ไปก็ไม่เป็นไร” มาริสราคงหมดหนทางแล้วจริงๆเธอกำลังจะกลับพอดีเพราะเธอนั้นมาผิดผับเพื่อนของเธอนัดเธออยู่อีกผับหนึ่งมาริสรากำลังเดินมาเรียนแท็กซี่เพื่อจะไปยังผับที่เพื่อนตนนั้นบอกแต่กลับมาเดินเจอไอโรคจิตที่ไหนไม่รู้เดินเข้ามาท่าทางจะจับหน้าอกเธอ เธอเลยวิ่งออกมาเห็นรถคันนึ่งกำลังจะออกรถเธอเลยเข้าไปขอความช่วยเหลือโดยพูดอ้อมๆเพราะถ้าหากพูดตรงๆเธอจะเสีย ฟอร์มไม่น้อย “คุณโดนไอนั้นตามมาหรอ....งั้นขึ้นมาสิผมจะไปส่งคุณเอง” . . . . . . . เย้ เย้ เย้!! ตอนที่2มาแย้ววว ฝากติดตามด้วยนะขอบคุณจริงๆสำหรับคนที่เข้ามาอ่าน มีคำผิดโปรดอภัยให้ไรท์ผู้โง่เขลา ^^'
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม