ตอนที่ 17 ข้ามเส้น
“นายไม่ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนล่ะ ค่อยเป่าทีหลัง” เสียงเล็กตะกุกตะกัก มือที่ถือไดร์เป่าผมสั่นเทาเล็กน้อย
“ใส่ทำไมขี้เกียจถอด แค่ถอดของเธอคนเดียวก็เสียเวลามากพอแล้ว” มือเล็กกำไดร์เป่าผมในมือแน่นจนนิ้วเผลอไปกดเปิดเครื่องและโดนปุ่มร้อน จังหวะที่ไดร์จ่ออยู่ที่ต้นคอหนาพอดี
“โอ๊ย! วาริน เธอจะฆ่าฉันหรือไง”
“ขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“จำไว้ด้วยนะว่าตัวเองมีความผิดกี่ครั้ง เวลานั้นจะได้ชดใช้ให้ครบ”
“นายพูดอะไรฉันไม่เห็นเข้าใจ”
“เดี๋ยวก็รู้เอง” ทั้งสองเล่นสงครามประสาท ใช้ภาษาคำใบ้คุยกันจนเป่าผมเสร็จ ทันทีที่วารินกดปิดเครื่องและวางเก็บไว้ที่เดิม
“ว๊าย!” ร่างอรชรถูกอุ้มลอยขึ้นจากพื้นด้วยฝีมือของชายหนุ่ม เดินดุ่มๆ ไปที่เตียงและวางลงอย่างเบามือ ตามมาขึ้นคร่อมจนคนด้านล่างไม่มีโอกาสขยับตัวหนี
“นายจะทำอะไร”
“ทวงสิทธิ์ของฉันไง สิทธิ์ที่ฉันควรใช้มันตั้งนานแล้ว ไอ้หน้าไหนก็อย่าหวั
