ตอนที่13 เปย์เก่ง
เช้าวันอาทิตย์
วารินตื่นมาในช่วงสายเพราะเมื่อคืนกว่าจะเลิกงานแล้วกลับถึงห้องก็เกือบสว่าง รีบลุกอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำความสะอาดห้องให้เรย์ตามที่รับปากไว้
หญิงสาวนั่งรถเมล์มาลงที่ปากซอยก่อนจะนั่งวินมอเตอร์ไซค์เข้ามา เมื่อมาถึงก็กดโทรหาชายหนุ่มทันทีเพราะเธอไม่สามารถเข้าไปด้านในได้
ครืด ~ ครืด ~ ครืด ~
รอสายอยู่นานอีกฝ่ายก็ไม่มีทีท่าจะรับสาย เมื่อสายตัดไปวารินก็กดต่อสายอีกครั้งก็ยังไม่มีคนรับสาย เธอกดต่อสายครั้งแล้วครั้งเล่าจนถอดใจ
เม็ดเหงื่อผุดขึ้นบนใบหน้าและหน้าผากมน วันนี้อากาศข้างนอกค่อนข้างร้อนและตอนนี้เธอก็ยืนตากแดดมาเป็นสิบนาทีแล้ว
“ฉันจะโทรครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายถ้านายไม่รับสายฉันจะกลับแล้วนะ” วารินเริ่มโมโห เธอทั้งหิวทั้งร้อนเพราะตื่นมาก็รีบอาบน้ำแต่งตัวมาที่นี่ไม่มีเวลาแม้จะทานข้าวเช้า
ทางด้านเรย์
“ถ้าแกไม่รับสายก็ปิดเครื่องไปฉันรำคาญ” เมย์พี่สาวแท้ๆ บอกออ
