หลายวันผ่านไปหลังจากนั้น พี่เธียรเล่าว่ามีธาราช่วงนี้สุขภาพไม่ค่อยดีนัก วูบเป็นลมอยู่บ่อยครั้ง โชคดีที่เขาทำงานฟรีแลนด์อยู่ที่บ้าน และมีพี่มินตราคอยดูแล จึงไม่ได้เป็นห่วงมากนัก
วันนี้เขาชวนฉันไปทานข้าวที่บ้านของเขา แต่ฉันไม่อยากให้เขาลำบากมารับมาส่งฉัน จึงบอกว่าจะขอขับรถไปเอง ซึ่งพี่เธียรก็ตกลง
พอถึงเวลานัด ฉันก็ไปทานอาหารที่บ้านของพี่เธียร และช่วยพี่มินตราจัดโต๊ะอาหารตามปกติ
พี่ธารามีสีหน้าที่ดูไม่ค่อยสู้ดีนัก เขาบอกว่าช่วงนี้รู้สึกเหนื่อยง่าย และอ่อนแรงมากกว่าปกติ
“โชคดีที่มินคอยดูแล ไม่งั้นพี่คงแย่” พี่ธาราบอกแล้วยิ้มให้พี่มินตรา พี่มินตรายื่นมือไปจับมือพี่ธาราเอาไว้แล้วยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน
“มินรักพี่ธารานี่ค่ะ อีกอย่างเราก็เป็นสามีภรรยากัน หน้าที่ดูแลสามี มินก็ต้องทำให้ดีสิค่ะ” พี่มินตราบอกอย่างรักใคร่
ฉันมองภาพนั้นแล้วชื่นชมความรักของทั้งสองเป็นอย่างมาก พี่มินตรายอมลาอ
