มอสมองคนที่กำลังหลับสบายอยู่ในอ้อมแขนด้วยสายตาอ่อนโยน ใช้นิ้วเกลี่ยเส้นผมของอายให้พ้นจากใบหน้า หลังจากปรับความเข้าใจกันแล้วเขาก็พาอายไปส่งที่มหาวิทยาลัยพอตกเย็นเขาก็ไปรับเธอกลับคอนโด และแน่นอนว่าเขาไม่ได้ปล่อยเธอไปง่าย ๆ เพราะเด็กดื้อต้องถูกลงโทษ และกว่าจะเสร็จสิ้น บทลงโทษ ของเขา อายก็หมดแรงหลับคาอกไปแบบไม่รู้ตัว
มอสกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น ก่อนจะก้มลงกดจูบเบา ๆ ที่หน้าผากของเธอ ทำให้คนที่นอนหลับอยู่ต้องพลิกตัวหนีเพราะกำลังถูกรบกวนการนอน
“หึหึ ขี้เซาไม่เปลี่ยน”
“อาย ตื่นได้แล้วครับ ไม่ไปเรียนเหรอ”
“ขอนอนอีกหน่อย อายยังง่วงอยู่เลย” เสียงงัวเงียดังขึ้นพร้อมกับร่างบางที่ขดตัวหนีเข้าไปในผ้าห่ม ซึ่งการกระทำของเธอทำให้มอสส่ายหัวน้อย ๆ
“แต่ถ้าอายไม่ตื่นตอนนี้จะไปเรียนไม่ทันเอานะ” มอสพูดเตือนด้วยความหวังดี เพราะเขารู้ตารางเรียนของอายว่าวันนี้เธอมีเรียนตอนสิบโมงเช้าและถ้าเธอยังนอนอยู่แบบนี้สายแน่
