๘ เพราะอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่าหึง
หลังจากที่อัคคีลากมธุรสเข้าไปตอกย้ำความสัมพันธ์ในบ้านจนกระทั่งล่วงเข้าวันที่สามนี้แล้วก็ยังไม่ได้พบหน้าหล่อนอีกเลย เขาพยายามออกจากบ้านแต่เช้าแล้วเดินเตร็ดเตร่อยู่บริเวณหน้าบ้านแต่ก็ไม่พบหญิงสาว ลองโทรศัพท์หาก็ไม่ยอมรับ ไม่รู้เป็นเพราะคำสั่งของนางเฟื่องฟ้าหรือว่าแม่ตัวดีกำลังแผลงฤทธิ์…
“เจอตัวละน่าดู!” คาดโทษด้วยใบหน้าถมึงทึง มุดเข้ารถได้ก็ปิดประตูดังปัง อารมณ์ขุ่นมัวยากเกินจะเหยียดใบหน้าหล่อๆ ให้กลับคืนสู่สภาพเดิมได้โดยง่าย ขับรถฉวัดเฉวียนจนคันข้างๆ บีบแตรสวดไล่เป็นทิวแถว ทว่าคนที่อยู่ในอารมณ์ขุ่นมัวมิได้แยแส ยังคงห้อตะบึงต่อไปอย่างไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งสิ้น มีคนเดียวเท่านั้นที่ทำเขาแยแสและเดือดดาล คนคนนั้นก็คือ… มธุรส!! “ไว้เย็นนี้เราได้เห็นดีกันแน่ มธุรส!”
ด้านมธุรสพยายามหลบหน้าอัคคีตามที่เขาเข้าใจจริง แม้จะได้พูดคุยกับผู้เป็นป้าแล้วแต่เมื่อรับรู้ว่าชายหน
