8 เปลือยกาย เปลือยใจ

1145 คำ

ในขณะที่เธอสั่นเป็นลูกนกตกน้ำ ชายที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังกลับไม่แสดงอาการใดๆ ราวกับสายน้ำเย็นเฉียบนั้นไม่ได้มีผลอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย เขายังคงยืนนิ่ง แผงอกกำยำแนบชิดอยู่กับแผ่นหลังบางของเธอ มือข้างหนึ่งยังคงโอบรอบเอวเธอไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างก็ปล่อยให้สายน้ำชะล้างอย่างสบายอารมณ์ “หนาว...ฉันหนาว...” เธอพึมพำเสียงสั่น กอดตัวเองไว้แน่น ภาคย์ก้มลงมองร่างบางในอ้อมแขนที่สั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ แววตาของเขาฉายแววหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปปรับอุณหภูมิของเครื่องทำน้ำอุ่นอย่างรวดเร็ว เพียงไม่กี่วินาที สายน้ำที่เคยเย็นยะเยือกก็แปรเปลี่ยนเป็นความอุ่นสบายที่ค่อยๆ ขับไล่ความหนาวเหน็บออกไป ไออุ่นเริ่มลอยกรุ่นขึ้นมาในห้องอาบน้ำแคบๆ ทำให้บรรยากาศยิ่งดูเร้นลับและน่าอึดอัดมากขึ้นไปอีก เพียงขวัญผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่ความผ่อนคลายนั้นอยู่ได้ไม่นาน เมื่อมือหนาของเขาเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง เขาหมุนตัวเธอให้หันมาเผชิญหน้า นิ้วเรียวยาวของเขาค่อยๆ ปลดตะขอบราเซียร์ที่เปียกชุ่มของเธอออกอย่างชำนาญ ก่อนจะดึงมันออกจากร่างแล้วโยนทิ้งไปกองกับพื้นอย่างไร้ค่า เพียงขวัญเบิกตากว้างด้วยความตกใจและอับอาย เธอพยายามจะยกมือขึ้นมาปิดบังทรวงอกที่เปลือยเปล่า แต่ก็ถูกมือของเขารวบข้อมือทั้งสองข้างไว้ด้วยมือเดียวอย่างง่ายดาย “อยู่นิ่งๆ” เขาสั่งเสียงเรียบ “ฉันไม่ชอบให้ของของฉันสกปรก” เพียงขวัญสั่นเทา “ฉันไม่ใช่ของคุณ...”เธอกระซิบเสียงแผ่ว ภาคย์เงยหน้ามอง ดวงตาวาววาบ “งั้นก็พิสูจน์สิ ว่าเธอจะหนีฉันได้” คำพูดที่ตอกย้ำสถานะความเป็นสิ่งของของเธอมันช่างเจ็บปวด แต่เธอก็ไม่มีแรงจะต่อต้านอีกต่อไป ทำได้เพียงยืนนิ่งๆ ปล่อยให้เขาถอดเสื้อผ้าชิ้นที่เหลือของเธอออกจนหมดสิ้น ท่ามกลางสายน้ำอุ่นที่ไหลรินอาบร่างของคนทั้งสอง ตอนนี้...เธอยืนเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าเขา เธอรีบก้มหน้าลงต่ำ ไม่กล้าสบสายตาที่ร้อนแรงดุจไฟของเขาที่กำลังสำรวจทุกสัดส่วนบนร่างกายของเธออย่างเปิดเผย แต่แล้ว...การกระทำที่คาดไม่ถึงของเขาก็ทำให้เธอต้องประหลาดใจ ภาคย์ไม่ได้รุกล้ำเธอต่อในทันที เขาเอื้อมมือไปหยิบขวดแชมพูที่วางอยู่บนชั้น กดของเหลวสีใสลงบนฝ่ามือแล้วชะโลมลงบนเรือนผมที่เปียกชุ่มของเธออย่างแผ่วเบา เพียงขวัญตัวแข็งทื่อ...นี่มันอะไรกันเนี่ย นิ้วมือหนาของเขาค่อยๆ นวดคลึงไปทั่วหนังศีรษะของเธออย่างนุ่มนวล เขาอ่อนโยนและใส่ใจอย่างไม่น่าเชื่อ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของแชมพูที่เธอใช้เป็นประจำลอยฟุ้งขึ้นมาผสมกับไออุ่นในห้องน้ำ มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาด...และสับสนอย่างที่สุด ภาพของภาคินซ้อนทับขึ้นมาในหัว ตลอดเวลาที่คบกันมา เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้เธอเลยสักครั้ง ความใกล้ชิดของพวกเขามีเพียงเรื่องบนเตียงที่เขาเป็นฝ่ายตักตวงความสุขแต่เพียงผู้เดียว...แต่ผู้ชายคนนี้...ซาตานในคราบหมอที่เพิ่งจะทำร้ายจิตใจและย่ำยีศักดิ์ศรีของเธอเมื่อครู่ กลับกำลังมอบสัมผัสที่อ่อนโยนและอบอุ่นอย่างที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อน ความรู้สึกนี้... มันอบอุ่นยิ่งกว่าการอยู่ในอ้อมกอดของภาคินเสียอีก ความขัดแย้งในใจทำให้เธอรู้สึกปั่นป่วนจนอยากจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง แต่เธอก็ทำได้เพียงยืนนิ่งๆ หลับตาลง ปล่อยให้เขาชำระล้างเรือนผมของเธอต่อไปอย่างเงียบงัน เมื่อเขาฉีดน้ำล้างฟองแชมพูออกจนหมด เขาก็จัดการกับร่างกายของเขาเองอย่างรวดเร็ว เขาถอดกางเกงที่เปียกชุ่มตัวสุดท้ายออกไปอย่างไม่สะทกสะท้าน เพียงขวัญที่เพิ่งลืมตาขึ้นมาถึงกับเบิกตากว้างจนสุดขีด... ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เธอแทบหยุดหายใจ... ร่างกายของเขาสมบูรณ์แบบ กล้ามเนื้อทุกมัดดูแข็งแกร่งและทรงพลัง แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกตะลึงจนร่างแข็งทื่อคือส่วนกลางลำตัวของเขา...แท่งเนื้อยาวใหญ่ที่กำลังแข็งขืนชูชันขึ้นอย่างน่ากลัว ทำไมน่ากลัวจังเลย... เธอเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากโดยไม่รู้ตัว ดวงตาไม่อาจละไปจากภาพที่น่าหวาดหวั่นและน่าตื่นตาในเวลาเดียวกันนั้นได้ และภาคย์ก็รู้ตัวว่าเธอกำลังมองอะไรอยู่ “มองให้พอใจเลย” เขาพูดต่ำพร่า “มันคือสิ่งที่จะอยู่ในตัวเธอคืนนี้...” เพียงขวัญสะดุ้งเฮือก หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุอก “คุ…คุณพูดเหมือนฉันไม่มีทางเลือกเลยนะคะ…” ภาคย์ยิ้มมุมปาก รอยยิ้มนั้นไม่ได้อบอุ่น หากแต่เต็มไปด้วยความมั่นใจของคนที่ถือไพ่เหนือกว่า “เธอมีทางเลือกสิ” เขาก้มลงเล็กน้อย จงใจให้สายตาอยู่ระดับเดียวกับเธอ “เลือกจะกลัว… หรือเลือกจะยอมรับมัน” ก่อนที่สายตาคมกริบของเขาจะเริ่มทำงานบ้าง เขากวาดสายตามองเธออย่างละเอียดอีกครั้งเป็นการจดจำทุกอณูบนร่างกายของเธอ สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่หน้าอกอวบอิ่มที่กระเพื่อมไหวตามจังหวะการหายใจ ไล่ต่ำลงมายังหน้าท้องแบนราบ และหยุดลงที่จุดเร้นลับระหว่างเรียวขาของเธอ... กลีบเนื้อสาวที่อวบอูมนูนออกมาอย่างงดงามภายใต้ไรขนบางเบาที่เปียกลู่แนบไปกับผิวเนื้อ ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของภาคย์... มันไม่เหมือนที่เคยเห็นเลยนี่นา... ผู้หญิงที่เขาเคยผ่านมานั้นมากประสบการณ์และปรุงแต่ง แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขานี้คือความงามตามธรรมชาติที่ยังไม่ถูกเจียระไน มันช่างน่าค้นหาและน่าครอบครองอย่างที่สุด เมื่อเพียงขวัญรู้สึกได้ถึงสายตาที่ร้อนแรงของเขาที่จ้องมองจุดซ่อนเร้นของเธอเธอก็นึกขึ้นได้ ความอับอายแล่นปราดขึ้นมาจนใบหน้าและลำคอแดงก่ำ เธอยกมือทั้งสองข้างลงไปปิดบังส่วนนั้นของตัวเองไว้โดยอัตโนมัติ เป็นการป้องกันตัวเองครั้งสุดท้ายที่ดูน่าเอ็นดูในสายตาของเขา ภาคย์มองท่าทางนั้นนิ่งๆ แล้วโน้มตัวลงกระซิบข้างหูของเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่สั่นสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ... “ไม่ต้องปิดหรอก...” “...” “เพราะอีกไม่นาน... ทั้งหมดนั่น... มันก็จะเป็นของฉันอยู่ดี”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more