ตั้งแต่วันที่เจอกันที่สนามมวย พายุก็ไม่ได้เห็นหน้าเธออีกเลย เขาพยายามมองหาแต่กลับไร้เงาของคนตัวเล็ก ที่ช่วงนี้มักจะเข้ามาในโสตประสาทของเขาทุกช่วงเวลา
“อีกสองอาทิตย์จะถึงวันงานแล้วนะครับ นายจะไปร่วมงานด้วยหรือเปล่า”
จากที่ยิ้มๆอยู่ คำถามของลูกน้องคนสนิททำให้รอยยิ้มนั้นหายไปจากใบหน้าหล่อทันที
“ส่งของขวัญไปให้เธอด้วย วันงานกูขอคิดอีกที”
พายุหวนกลับมาคิดเรื่องเดิมๆ ความสุขในช่วงระยะเวลาที่มีของขวัญอยู่ข้างกาย มันดีมากจนเขายากที่จะลืม ถ้าจะให้พูดว่าตอนนี้เขาลืมเธอไปหรือยัง ก็ตอบได้เลยว่ายัง เพียงแต่ยอมรับได้แล้วก็แค่นั้น
“ดาวเสาร์ วันนี้เข้ามาช่วยงานคนอื่นในครัวด้วยนะ”
“ทำไมล่ะ”
“วันนี้คุณพายุมีแขกมาพบ แม่บ้านขาดไปหลายคน จำนวนคนเลยไม่เพียงพอ”
“อืมโอเค” ร่างเล็กพยักหน้ารับคำเพื่อนร่วมงาน
ตั้งแต่เช้าจวนบ่าย เธอเพิ่งจะได้นั่งพักและได้กินข้าวก็ตอนนี้แหละ ตลอดทั้งวันเธอต้องคอยทำความสะอาดห้
