เช้าวันต่อมา ร่างเปลือยเปล่าของทั้งสองคนที่ผ่านศึกหนักด้วยกันมาทั้งคู่ ต่างก็นอนมุดใบหน้าเข้าหากัน วงแขนกอดก่ายกันจนกลายเป็นก้อนกลม
ก๊อก…ก๊อก..ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องในยามเช้า ปลุกให้เจ้าของห้องอย่างพายุตื่นขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด ถึงอย่างนั้นก็ยอมลงจากเตียงไปเปิดประตูอยู่ดี ร่างสูงค่อยๆขยับให้ร่างบางที่ยังคงนอนหลับลึกอยู่ออกจากตัวช้าๆ กลัวว่าถ้าขยับแรงแล้วเธอจะตื่น
สายตาของพายุหยุดนิ่งมองใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มด้วยแววตาที่วูบไหว นัยน์ตาคมเลื่อนลงไปมองยังริมฝีปากสีชมพูอ่อนระเรื่อ ไม่รู้ทำไมเวลาที่ได้มองเขารู้สึกอยากเข้าไปสัมผัสมันทุกครั้ง
ก๊อก…ก๊อก…ก๊อก
แอ๊ดดด…!!!
“นายครับ” วอสก้ามองเลยผ่านเข้าไปยังด้านใน จนได้เห็นผู้หญิงที่ถูกคนเป็นเจ้านายลากไปด้วยตั้งแต่เมื่อคืน กำลังนอนคว่ำหน้ามีเพียงผ้าห่มปกปิดอยู่บนเตียง
พายุที่สังเกตเห็นว่าวอสก้าไม่ได้มองตนอยู่ เขาจึงก้าวขยับไปด้านข้าง เอาตัว
