“ก็เขาทักมาอ่ะ ไม่ตอบก็เสียมารยาทดิ”
“แล้วทำไมต้องส่งไอคอนรูปหัวใจไปด้วย”
“ก็แค่กดส่งปะวะ =_=;;”
“แรด”
เอ้า ผิด ผิดทุกอย่าง แค่เกิดมาก็ผิดแล้วมั้งเนี่ย แต่ผมก็ไม่ได้เกลียดท่าทีแบบนี้หรอกนะ ผมว่าแม่งตลกดี ก๊อยดึงมือถือกลับก่อนจะเอาไปเลื่อนดูอีก บ่นไป จิ๊ปากไป
“แล้วอีณัฐชานี่ใคร ทักมาบ่อยจังนะ ที่บ้านขาดความอบอุ่นเหรอถึงต้องมาทักแฟนชาวบ้าน” ก๊อยจิ๊ปากก่อนจะยื่นมือถือแทบจะกระแทกหน้าผมอีกรอบ ผมชะงักไปนิดนึงแล้วถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นดิสโปรไฟล์เป็นภาพหมาฮัสกี้
“ก๊อย” ผมทำหน้าเซ็ง
“อะไร?”
“นั่นแม่ฉัน จะหึงเพื่อ =_=”
บางทีละเว้นแม่ผมไว้บ้างก็ดีนะ นี่จะหึงยันหมาตัวเมียเลยมั้ยล่ะ ผมหัวเราะแล้วผลักหัวคนตัวเล็กกว่าอย่างหมั่นไส้ ก๊อยทำหน้าช็อกแล้วเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อน
โถ ไม่ทันแล้วมั้งเธอ
“ก็ใครจะไปรู้วะ ไม่รู้แหละ เอาใบนี้ ซื้อให้ด้วย!” ว่าแล้วเธอก็ยัดกระเป๋าในมืออีกข้างกระแทกใส่หน้าอกผม
