ตอนที่6ดึงเกม
1515 คำ
มือเล็กค่อยๆ เอื้อมเข้าไปโน้มลำคอแกร่งพร้อมกับยื่นใบหน้าจิ้มลิ้มเจือสีเลือดฝาดของตัวเองเข้าไปใกล้ ดวงตากลมโตจ้องไปที่ริมฝีปากหนาได้รูปนั้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ หญิงสาวออกแรงดึงและประคองใบหน้าคมเข้มเอาไว้ทั้งสองมือ ในขณะที่เรียวปากบางกลับสั่นระริก อัญนิชาถอนหายใจหนักๆ อีกครั้งพร้อมกับจรดริมฝีปากตัวเองเข้ากับริมฝีปากหนาที่เม้มชิดของอีกฝ่ายทันที
กลีบปากสัมผัสอวัยวะเดียวกันอย่างแผ่วเบา เธอแนบปากตัวเองแช่ค้างไว้ กดปากบางไปมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ คนรุกจูบขมวดคิ้วอย่างฮึดฮัดหนักใจ ไม่รู้ว่าควรทําอย่างไรต่อ ไม่รู้ว่ากดแช่นานพอหรือยัง เกิดมาทั้งชีวิตอัญนิชาก็ไม่เคยจูบใครเลยสักที ถ้าดูจากซีรี่ย์ก็แค่เอาปากมาติดกัน ^^
ลมหายใจที่รินรดริมฝีปากหนาได้รูปนั้นมันชวนจั๊กจี้พาให้เส้นสติมาเฟียหนุ่มขาดผึงลงทันที ไม่รอช้าปากหนาบดจูบตอบกลับอย่างรวดเร็ว เรียวลิ้นใหญ่กดแทรกชําเราเข้าไปในโพรงปากนุ่มอย่างหนักหน่วง มือแกร่งตรึงรั้งท้ายทอยเอาไว้แน่นเพื่อรองรับแรงบดขยี้ได้อย่างถนัด
อัญนิชารู้สึกชาไปทั่วทั้งร่าง และเหมือนกับว่าเธอกำลังขาดอากาศหายใจ ความตื่นตกใจก็คือส่วนหนึ่ง แต่ทว่าความรู้สึกวาบหวามจนมวนท้องก็แทรกเข้ามา ‘นี่สินะที่เขาเรียกว่าจูบ’ มือข้างหนึ่งของเธอกำสาบเสื้อเชิ้ตเนื้อดีของเขาเอาไว้แน่น ร่างกายของเธออ่อนยวบลงไร้เรี่ยวแรงเมื่อโดนมวลมหาศาลจูบของอีกฝ่ายโจมตี สมองของเธอขาวโพลนไร้ทิศทางกำหนด ปล่อยให้อีกฝ่ายครอบครองริมฝีปากของเธออย่างอิสระ
“อึ้มม์...” เสียงครวญครางทุ้มต่ำดังออกมาอย่างพึงพอใจ เรือนร่างกำยำตื่นตัวร้อนผ่าว อารมณ์ที่อยากจะรวบกลืนกินอีกฝ่ายเพิ่มสูงขึ้น อุ้งมือใหญ่กดลำคอขาวผ่องเอาไว้พร้อมกับเพิ่มแรงบดเคล้าหนักๆ รุนแรงจาบจ้วงทำเอาสาวไร้เดียงสาร่างอ่อนยวบลงเพราะความตกตื่นใจ
“อื้อ...” แรงบดขยี้หนักหน่วงจนมีเสียงอู้อี้ในลําคอ อากาศหายใจของเธอกำลังจะหมดลง กำปั้นน้อยๆ ทุบลงไปที่อกแกร่งระรัวเพื่อเตือนให้เขาปล่อยเธอ
“อึ้มม์...หวานที่สุดเลย...Baby!”
“คุณ!”
“แสดงได้ดี พ่อเธอมีของดีมานำเสนอ น่าสนใจนะ”
“งั้น ก็ปล่อยฉันได้แล้ว”
อัญนิชาดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นพันธนาการของอีกฝ่าย แต่ไม่ว่าเธอจะใช้แรงมากขนาดไหนคนตัวใหญ่ก็ไม่สะทกสะท้านกลับกอดกระชับเธอเข้าไปอีก
“คืนนี้อยู่กับฉันสิ ทั้งคืน บริการฉัน แล้วฉันจะยกกิจการให้เธอเลย เอามั้ย”
มาเฟียหนุ่มก้มหน้าเข้าไปกระซิบกับซอกคอขาวผ่อง ความเย้ายวนของกายสาวปลุกความต้องการของเขาให้ครุกรุ่น ความพลุ้งพล่านในกายกำยำสูงขึ้นยากที่จะดับลง ‘แม่มดน้อยตนนี้ เสกอะไรใส่เขากันนะ’
“ไม่ค่ะ!”
อัญนิชาปฏิเสธทันควันแบบไม่ต้องคิด แค่จูบเดียวก็แทบทำเธอหมดลมหายใจแล้ว ขืนอยู่กับเขาต่ออีก มีหวังป๊าของเธอต้องจัดงานศพรอเธอเป็นแน่ ‘พอแล้ว แค่นี้ก็เปลืองตัวจะแย่อยู่แล้ว’
“ไม่คิดหน่อยเหรอ...อืม...ฉันสนใจเธอนะ กิจการพร้อมเงินสดสักก้อนดีมั้ย”
สายตาคมกริบจับจ้องไปที่ปากบางตลอดเวลา ความหวานของจูบสาวมันทำให้หัวใจของมาเฟียหนุ่มสั่นสะท้าน เธอปลุกความต้องการของเขาได้ไม่ยากเลย แค่จูบเดียวกลับทำให้รู้สึกขนาดนี้ ถ้ามากกว่านั้นล่ะมาร์ตินจะมีความสุขนาดไหน
“ฉันมาคุยกับคุณเรื่องขอซื้อกิจการของคุณค่ะ ไม่ได้คิดจะมาทำการค้าอย่างอื่น”
“งั้น ฉันต้องทำยังไงถึงจะได้เธอ...แม่มดน้อย”
มาร์ตินยังคงไม่ลดละในการต่อรอง เขายอมรับว่าถูกใจสาวไทยคนนี้มาก เขาไม่เคยที่จะเป็นแบบนี้มาก่อน มาร์ตินผ่านร้อนผ่านหนาวมานับไม่ถ้วน เจอะเจอสาวสวยมากมาย ทุกรูปแบบ เธอเหล่านั้นมักจะเดินเข้าหาเขาตลอด แต่ทว่าเธอคนนี้ ไม่ได้เป็นอย่างสาวๆ พวกนั้นเลย
“ฉันไม่ขายตัวค่ะ อีกอย่างคุณน่าจะทราบเหตุผลการมาของฉันครั้งนี้แล้วนะคะ ฉันมาเจรจาขอซื้อกิจการของคุณ สิ่งที่คุณทำกับฉันเมื่อครู่ ฉันจะถือว่าเป็นของแถมแล้วกันค่ะคุณมาร์ติน”
อัญนิชาพูดราวกับว่าจูบอันบ้าคลั่งเมื่อครู่มันคือโปรโมชั่นสำหรับลูกค้าอย่างนั้นแหละ เธอต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ แค่ติดต่อซื้อขายของกัน ทำไมเธอต้องยอมเอาตัวเองไปเสี่ยงขนาดนั้นด้วย
“โอเค งั้น วันนี้ฉันยังไม่ตัดสินใจก็แล้วกัน ฉันต้องขอดูอีกรายที่กำลังรอนำเสนออยู่ด้านนอก...บางที...เธอคนนั้นอาจจะน่าสนใจกว่าก็ได้นะ”
มาเฟียใหญ่กระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ กลลวงหลอกเจ้ากระต่ายน้อยของเขามีนับไม่ถ้วน เด็กสาวอย่างเธอไม่มีวันทันเกมของมาร์ตินแน่นอน ‘ในเมื่อคนอย่างนายมาร์ตินอยากได้อะไรแล้ว...ไม่มีทางที่จะไม่สำเร็จ!’
“แต่ว่า...”
เอาแล้วไงล่ะ เล่ห์เหลี่ยมของไอ้มาเฟียบ้านี้เริ่มแสดงอิทธิฤทธิ์แล้ว ถ้าอัญนิชาทำไม่สำเร็จ รายต่อไปนั้นก็จะเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวสำหรับเธอมาก ไม่รู้ว่ากานต์กายจะสกัดแผนการของลูกสาว เจ้ดารินสำเร็จหรือเปล่า บ้าจริง! เธอจะต้องทำยังไงต่อเนี่ย
“เชิญตามสบาย การแสดงของเธอจบแล้ว”
มาร์ตินประเมินสถานการณ์ตรงหน้าได้ไม่ยากเลย เกมนี้เขาอยู่เหนือเธอ วันนี้...ยังไงเสีย...เขาคงได้จัดการกับเนื้อกวางน้อยอันโอชะแน่นอน สายตาของมาเฟียหนุ่มเร่าร้อนดุจเปลวเพลิง เมื่อนึกถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
“เอ่อ...แต่ว่าคุณจะ...”
“เวลาของเธอหมดแล้วนี่ ต้องการอะไรอีก หรือว่ามีลูกไม้เด็ดๆ มานำเสนอล่ะ ถ้ามี ก็คงไปต่อที่โรงแรมผมแล้วนะ”
มาเฟียหนุ่มยังคงรุกต่อ เกมที่รู้ผลชนะนั้นอยู่ไม่ไกลมันทำให้มาร์ตินรู้สึกตื่นเต้นและเร้าใจอย่างที่สุดจนทำให้อะดรีนาลีนในเรือนกายพลุ้งพล่านทะยานขึ้น
“งั้น! สรุปคุณต้องการอะไร เพื่อแลกกับการขายกิจการให้กับป๊าฉัน...”
อัญนิชาแกล้งทำเป็นยอมทุ่มหมดตัว ถ้าเขาต้องการตัวเธอจริงๆ อัญนิชาก็ยังมีแผนการเอาตัวรอดได้อีก ขอให้สัญญาซื้อขายวันนี้ถูกปิดจบที่เธอก็พอ
“ตัวเธอ! คืนนี้!”
นิ้วเรียวแกร่งชี้ตรงไปที่เธอทันที มาร์ตินไม่ต้องเสียเวลาอ้อมค้อมอะไรมากมาย ในเมื่อต้องการ เขาก็ไม่สนสิ่งใด ขอแค่ทำให้ร่างกายอันร้อนผ่าวของเขาตอนนี้มันได้รับการปลดปล่อยก็พอ!
“คุณ!!” หญิงสาวเบิกตามองเขาอย่างตะลึงลาน หัวใจเต้นรัวเร็วราวกับโดนกระชากดิ่งลงจากที่สูง ร่างบอบบางชาตั้งแต่หัวจรดเท้า เจอหน้ากันยังไม่ถึงชั่วโมง เขาก็จะให้เธอมีอะไรกับเขาแล้วงั้นเหรอ!
“ถ้าไม่สะดวกก็กลับไป อย่าเสียเวลา ฉันจะได้เรียกรายต่อไป...ทุกนาทีของฉันมีค่าเสมอ...กระต่ายน้อย”
“เอ่อ...ฉัน...คือว่าฉัน...ขอเวลาคิดสักครู่ได้มั้ย”
อัญนิชาไม่คิดว่าทุกอย่างมันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ จนเธอตั้งตัวไม่ทันอย่างนี้ พ่อของเธอบอกว่า ‘ชงเหล้า...มอมให้มันเมา...ทำให้มันหลงแกมากๆ ในระหว่างนั้น แกก็เจรจาให้มันยอมขายกิจการ...ก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย...ไม่เห็นจะยาก...ลูกสาวป๊าทำได้อยู่แล้ว’
“อย่าเสียเวลาคิดเลยเบบี๋ เธอคิดว่าฉันเป็นใครงั้นเหรอ ที่จะมาลูบๆ คลำๆ เอาใจ แล้วก็ยอมขายกิจการให้พ่อเธอง่ายๆ งั้นสิ...เด็กน้อยทุกสิ่งทุกอย่างมันมีราคาที่ต้องจ่าย...ในเมื่อเธอไม่พร้อมจะจ่าย...ก็ไม่เป็นไร...ฉันยังมีรายต่อไป ที่เขาอาจสนใจข้อเสนอของฉันก็ได้...”
“แต่คุณ...ให้เวลาฉันคิดหน่อยได้มั้ย คือว่า ฉันไม่เคย...เอ่อ...เจรจาธุรกิจแบบนี้ ถ้าคุณอยากนอนกับสาวๆ ล่ะก็ ฉันจัดเรียกให้มาบริการคุณได้นะคะ คุณชอบแบบไหนก็บอกฉันได้เลยค่ะ ฉันยินดีเสมอค่ะ คุณมาร์ติน”
ทำไมอัญนิชาจะต้องเปลืองตัวด้วย นายมาเฟียคนนี้ก็แค่ผู้ชายบ้ากาม มากตัณหาก็เท่านั้นเอง เลือกสาวๆ สวยๆ จะหากี่คนมาให้เขาก็ได้
“ฉันต้องการนอนกับเธอ! คืนนี้! ถ้าไม่! ก็ออกไป!”
“แต่ว่า…”
“แมทธิว! ให้คนต่อไปเข้ามา!”
********************
- ผู้เขียน
