บ้านพักของเชา.......
ลูคัส วริทร์.......
“ขอบใจลูคัสมากเลยนะที่พาดาไปซื้อของ^_^”เธอว่าเสียงอ้อนและเธอก็ขยับใบหน้าเข้ามาหาใกล้หน้าผมทำให้ปลายจมูกของเธอคลอเคลียอยู่ที่แก้มของผม กลิ่นตัวหอมๆของเธอทำให้ผมอยากจะจับตัวเธอเข้ามากอดให้หายคิดถึงและบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนขอร้องว่า เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหม กลับมาหาผม มาเป็นของผมอีกได้ไหม แต่ผมก็ไม่กล้าเอ่ยออกไปเพราะกลัว กลัวความผิดหวังอีกครั้งและเธอก็คือต้นเหตุที่ทำให้ผมไม่กล้าเปิดใจรับใครให้เข้ามาในหัวใจของผมอีกเลย….
“ทำไมเธอถึงรู้จักกับอาเชา?”ผมมองหน้าเธออย่างสงสัย เธอก็ยิ้มมุมปากให้ผมและใช้ปลายจมูกคลอเคลียอยู่ตรงแก้มของผมและเลื่อนลงไปเรื่อยๆจนถึงลำคอขาวของผมเธอจึงกดปลายจมูกโด่งของเธอลงมาที่ซอกคอของผม ผมไม่ได้ผลักไสเธอออกเพราะผมอยากอยู่ใกล้ๆเธอแบบนี้อยู่แล้ว
“ก็นี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้เราได้อยู่ใกล้ชิดกันอีกครั้งไงล่ะคะ^_^”เสียงกระเส
