บทที่ 6
นางเอกผู้มีสถานะต่ำกว่าสาวใช้อุ่นเตียง
“ฮูหยิน ท่านงดงามมากเลยเจ้าค่ะ”
หนิงอันเอ่ยชมนายหญิงของตนด้วยรอยยิ้ม ในสายตาของนางฮวาซือเล่อที่สวมใส่อาภรณ์สีขาวบริสุทธิ์นั้นช่างงดงามราวกับเทพเซียนจำแลงกายมา
นางไม่เข้าใจนายท่านเลยทั้งที่ฮูหยินงดงามถึงเพียงนี้เหตุใดจึงเอาแต่หลงใหลสตรีอื่น
“ไปเถอะ วันนี้ข้ามีนัดสำคัญจะสายไม่ได้”
หญิงสาวพูดออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะย่างกายเดินออกไปจากห้อง เพราะวันนี้เป็นวันที่นัดหมายกับโจวเยว่เทียนเอาไว้นางจึงอยากที่จะไปก่อนเวลาสักหน่อย อีกทั้งขากลับยังต้องแวะร้านค้าในจวนสกุลหวังเพื่อตรวจสอบบัญชีอีก
มันน่าโมโหที่แม้นายท่านอย่างหวังเพ่ยอิงจะกลับมาแล้ว แต่นางที่เป็นฮูหยินก็ยังต้องจัดการเรื่องกิจการร้านเครื่องประดับที่เป็นของสกุลหวังแทนเขาอยู่ดี
"เจ้าจะออกไปไหน"
หวังเพ่ยอิงที่กำลังจะออกไปด้านนอกเอ่ยถามสตรีผู้เป็นภรรยาเสียงเรียบ สายตาของเขาจับจ้องร่างบางที่กำล
