“สายลับมาถึงแล้วเพคะ”
“อือ...” สุรเสียงขานรับในพระศอ
“นำเข้ามาหาข้า ส่วนเจ้าไปเตรียมของว่างและชาร้อนยกมาให้ข้าที่ห้องนี้” รับสั่งพร้อมยกมือสะบัดไปมาไล่นางกำนัลคนสนิทให้ออกไปให้ไกลห่าง
เพียงครู่สายลับที่แฝงตัวอยู่ในวังหลวงของเทียนโจวก็ก้าวมาหยุดยืนอยู่ตรงพระพักตร์
“กระหม่อมมาตามพระบัญชาแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีร่างสันทัดเอ่ยกราบทูล
องค์หญิงจากแคว้นเย่วทอดพระเนตรสายลับที่แฝงตัวสืบข่าวในวังหลวงของเทียนโจวมาเป็นเวลานาน
“เจ้าแฝงตัวอยู่ในวังหลวงของเทียนโจวมานานเท่าใดแล้ว” รับสั่งถามกลับไป
“สิบสองปีแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีคนดังกล่าวกราบทูลกลับไปโดยมิต้องนึกทบทวนแม้แต่น้อย
องค์หญิงแคว้นเยว่พยักพระพักตร์ขึ้นลงอย่างพึงพอพระทัยครั้นทรงได้ยินเช่นนั้น
“เมื่อเป็นเช่นนี้ระยะเวลาที่แฝงตัวหาข่าวอยู่ที่นี่เจ้าก็จะต้องมีสายข่าวที่เป็นพวกเดียวกันด้วยใช่หรือไม่” รับสั่งถามกลับไปเพื่อให้ล่วงรู้ขอบข่ายการทำงาน
