ผมกับไอ้คิงส์เดินกลับมาที่โต๊ะอีกครั้งก่อนที่ผมจะชะงักเพราะมองเห็นหญิงสาวปริศนาที่นั่งหันหลังให้ผมอยู่ หัวใจของผมเต้นถี่รัวเมื่อเธอคนนั้นค่อย ๆ หันหลังมาจนสายตาของเราสองคนสบกัน
“ควีน..” ผมเอ่ยเรียกชื่อเธอเบา ๆ เธอมองผมด้วยสายตาว่างเปล่าก่อนจะหันกลับไป
“เมื่อไหร่จะเลิกเป็นคนขี้ลืมเนี่ย!” ผมกลับมานั่งที่โต๊ะมองควีนที่บ่นไอ้คิงส์ด้วยอย่างหงุดหงิดตอนที่ตั้งใจหากลับไม่เจอแต่มาเจอกันตอนไม่ได้ตั้งใจเนี่ยนะและสภาพผมตอนนี้ดูดีหรือเปล่าวะ เมื่อกี้ดันไปคุกเข่าตรงดินมาอีก
“น้องควีนวันนี้ไปผับกับพวกพี่ ๆ ไหม”ไอ้เฉินเอ่ยถามสายตาลุกวาว
“คงไม่ค่ะ พอดีช่วงนี้ควีนใกล้สอบแล้ว” คนตัวเล็กปฏิเสธด้วยรอยยิ้ม ผมว่าเธอในตอนนี้ดูซูบกว่าเมื่อก่อนนะแต่ก็ยังสวยและน่ารักเหมือนเดิม
“พวกมึงดูไอ้ไคล์จ้องน้องควีนจนสติหลุดไปแล้วมั้ง” คำพูดของไอ้อาร์มเรียกสติผมอีกครั้ง ไม่รู้เลยว่าตัวเองเอาแต่จ้องคนตัวเล็กนานแค่ไหนรู้แค่
