ทุกคนไม่ได้สนใจฉันราวกับฉันเป็นแค่เพียงธาตุอากาศ ทยอยเดินขึ้นอาคารบริษัทไป คะนิ้งที่วิ่งตามมารีบดึงฉันออกจากบริเวณนั้นก่อนที่อะไรมันจะบานปลายไปกว่านี้ เรานั่งกันอยู่ที่ป้ายรถเมล์ด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกันออกไป คะนิ้งเอาแต่เป็นห่วงฉันส่วนฉันรู้สึกกระวนกระวายใจมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นท่าทางของคนพวกนั้น
พี่สาวฉันจะเป็นยังไงบ้างนะ?
"ถ้าพี่สาวแก ถูกเขาจับไปจริง..แจ้งตำรวจไหม"
"ฉันไม่มีหลักฐานพอน่ะซิ"
"แกแน่ใจเหรอว่าเป็นเขา"
"ถ้าไม่ใช่เขาแล้วจะใคร ครอบครัวฉันมีปัญหากับเขานะ"
"แล้วแกจะทำยังไง..มาเฟียนะแก มาเฟียที่มีอำนาจมากล้น"
"แล้วไง ฉันไม่กลัว ฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้วละ คะนิ้ง"
"แพง..แกยังมีฉัน มีครอบครัวแกอยู่นะ พูดแบบนี้ไม่เหมือนแกเลย"
"ยืมโทรศัพท์โทรหาพายหน่อยซิ"
ฉันไม่ตอบคะนิ้ง แบมือขอยืมโทรศัพท์ เพราะโทรศัพท์ของฉันเครื่องเดิมมันหายไปตั้งแต่วันที่ถูกขังแล้ว อีกอย่างฉันไม่มีเงินที่จะซ
