“คุณรู้จักคุณทัพด้วยหรือคะ”
ถามออกไปก็อยากตีปากตัวเองนัก จอมทัพเป็นถึงนักธุรกิจมีชื่อเสียงระดับโลก ถ้าคนในงานนี้จะรู้จักเขาก็คงไม่แปลก
“รู้จักดีเลยครับ”
รอยยิ้มเหนือมุมปากหยักทำให้ปลายรุ้งเริ่มหวาดหวั่น
“ฉันขอตัวกลับเข้าไปในงานก่อนนะคะ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการช่วยเหลือค่ะ” เสียงหวานชวนใจละลายเอ่ย สองเท้าบอบบางก้าวเดินไม่กี่ก้าว คนแปลกหน้าก็รีบแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ
“ผมชื่อริคคาโด เป็นเพื่อนกับจอมทัพ”
เพื่อน… งั้นหรือ?
“และถ้าคุณไม่รังเกียจ ผมขอแลกเบอร์โทรศัพท์กับคุณจะได้ไหมครับ” ริคคาโดเดินมาหยุดตรงหน้าหญิงงามอีกครั้ง รอยยิ้มอบอุ่นแสดงความเป็นมิตร
“คุณเป็นเพื่อนกับคุณทัพหรือคะ” ปลายรุ้งถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร เท่าที่เธอรู้มาจอมทัพไม่เคยมีเพื่อน เขามักพูดเสมอว่าวงการธุรกิจอยู่ยาก จะคบใครสักคนก็เลือกเฉพาะที่ผลประโยชน์เอื้อกันเป็นพอ รู้หน้าไม่รู้ใจ ไม่เช่นนั้นเขาก็คงไม่ถูกลอบทำ
