“รุ้งไม่ได้นัดเจอพี่แทนนะคะ รุ้งบังเอิญเจอพวกเขา”
ปลายรุ้งบอกความจริงทุกประการ จอมทัพยังคงนิ่งไม่พูดอะไร เขาเอาแต่จ้องดวงหน้ากระจ่างใสราวกับคาดโทษหล่อนในใจ ปลายรุ้งเห็นท่าไม่สู้ดีจึงกลั้นใจวิ่งหนีไปที่ประตู ช้าไปกว่ามือหนาที่พุ่งพรวดไม่กี่ก้าวก็กระชากร่างบางให้ตกอยู่ในอ้อมแขนแกร่งได้สำเร็จ เสียงลมหายใจของจอมทัพรุนแรงน่ากลัว อัตราการเต้นของหัวใจถี่รัวพาอกกว้างสะท้านขึ้นลงเป็นจังหวะ เขาเหวี่ยงร่างอ้อนแอ้นไปที่เตียงแล้วทาบทับอย่างรวดเร็ว
“รุ้งบอกไปแล้วนะคะ รุ้งบอกไปแล้ว ฮึก รุ้งไม่ได้นัดเจอพี่แทน รุ้งแค่ไปซื้อของแล้วบังเอิญเจอเขาเท่านั้น”
ปลายรุ้งหวาดกลัวตัวสั่นเทิ้ม จอมทัพเห็นแววตาตื่นตระหนกก็เกือบใจอ่อน แต่ภาพของแทนคุณกลับแทรกซ้อนทำให้เขาบันดาลโทสะกระแทกริมฝีปากบดจูบกลีบปากเล็กด้วยความป่าเถื่อน
“อื้อ! อื้อ!”
ปลายรุ้งทุบตีตามร่างกายบึกบึน คนหึงหวงหน้ามืดไม่คิดแยแส เขาจับข้อมือน่ารำ
