5
1045 คำ
“เป็นไงคะพี่ชาตรี เอมใส่ชุดนี้สวยไหมคะ โป๊ไปหรือเปล่า แต่เอมว่าไม่โป๊นะ”
ชาตรีถึงกับตาค้างเมื่อเห็นชุดที่เอมิกาบอกว่า ‘ไม่โป๊’ ชุดที่หล่อนสวมใส่เป็นชุดเกาะอกรัดติ้วสีบานเย็นที่ตัดกับสีผิวขาวสุขภาพดีของหล่อน ชุดนี้หากคนสวมใส่หน้าอกหน้าใจเล็กก็คงไม่น่ามองเท่าไหร่ ทว่าเอมิกามีขนาดทรวงอกใหญ่กว่าตัว ส่งผลให้มันล้นทะลักชุดเกาะอกเป็นลูก
ไม่เพียงแค่ชาตรีที่ตาค้าง ภาวินทร์ก็ตกอยู่ในอาการเดียวกับลูกน้อง แต่จะต่างกันตรงที่ว่า อาการหึงหวงแวบเข้ามาในความรู้สึก เพราะชุดนี้เขาน่าจะเห็นได้คนเดียว
“สวยไหมคะพี่ชาตรี” เอมิกาถามอีกรอบ
“ชาตรี!” เสียงเรียกชื่อดังเข้ม ชาตรีหันไปมองหน้าเจ้านายที่ส่งสายตาดุกร้าวใส่ “มึงจะรีบไปไหนก็รีบไปป่ะ กูเริ่มคันมือแล้ว”
ชาตรีรีบลุกเดินออกไปจากห้องทันทีที่เจ้านายพูดจบ ไม่คิดจะอยู่ให้คำตอบที่เอมิกาต้องการ
“เกือบซวยแล้วกู”
ชาตรีบ่นระหว่างที่เดินออกจากประตูห้องด้วยความรู้สึกใจหายใจคว่ำ ยังนึกสงสัยว่า เอมิกาคือผู้หญิงที่ภาวินทร์บอกว่าเกลียดที่สุดในโลก แต่ทำไมหน้าตา ท่าทางและคำพูดของภาวินทร์ตอนนี้ ถึงทำให้เขาคิดว่า มันตรงกันข้ามกับคำพูดโดยสิ้นเชิง
“พี่ชาตรียังไม่ตอบเอมเลยว่าเอมสวยหรือเปล่า” เอมิกาพูดไล่หลังชาตรีที่รีบเดินแบบไม่หันมามองผู้เรียก “พี่ป้องไม่น่าไล่พี่ชาตรีไปทำงานเลย เอมยังไม่ได้คำตอบเลยว่าเอมสวยหรือเปล่า”
หล่อนหน้างอใส่คนรัก ที่ลุกเดินมาหาด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“นึกยังไงใส่ชุดบ้าๆ ชุดนี้ รู้ไหมว่านมแทบจะทะลักออกมาจากเสื้อแล้ว” ภาวินทร์ดุ
“ทะลักทะเลิ่กที่ไหนคะ ชุดเกาะอกก็เป็นแบบนี้แหละ ใส่ออกจะสวย ยิ่งหน้าอกใหญ่ๆ ใส่ชุดเกาะอีกยิ่งสวยใหญ่ ดูสิคะ สวยจะตายไป” เอมิกาเถียงกลับ หมุนตัวให้คนรักดู
“ไปเปลี่ยนเลย แล้วก็ทิ้งชุดนี้ไปซะ พี่ไม่ชอบ”
“แต่เอมชอบ เอมไม่ทิ้งหรอก”
“อย่าดื้อนะเอม ชุดนี้มันโป๊ พี่ไม่ชอบ” เขาสั่งเสียงเฉียบ ส่งสายตาดุใส่ แต่เอมิกากลับยิ้มให้เขา เดินเข้ามาใกล้ เบียดหน้าอกกับที่อกกว้างไปมา ชอบใจกับท่าทางหึงหวงของเขา
“ถ้าไม่อยากให้เอมใส่ พี่ป้องก็ต้องถอดชุดนี้เองค่ะ ถ้าพี่ป้องไม่ถอด เอมก็ไม่ถอดจะใส่อยู่อย่างนี้ จะเดินโชว์ให้ทั่วบริษัทเลย”
หล่อนยิ้มยั่ว ภาวินทร์อยากจะเอามือฟาดก้นงามๆ สักสองสามที เพราะไอ้หน้าอกใหญ่ๆ นี่แหละที่ทำให้เขาตบะแตก ต้องระงับความรู้สึกอีกด้านที่กำลังเข้ามาในจิตใจ
ท่องไว้!...เขาเกลียดหล่อน เกลียดหล่อน
เอมิกาคือคนที่ฆ่าสาริช
โอ๊ย! แต่ไอ้ลูกมะพร้าวสองลูกใหญ่ตรงหน้า มันทำให้เขาสติเตลิด ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
เขารู้สึกหึงหวง ไม่ชอบใจที่เอมิกาสวมใส่ชุดนี้ เขาน่าจะได้เห็นเป็นคนแรกและคนเดียว ไม่ใช่ใส่ให้ชาตรีเห็นลูกมะพร้าวที่แทบจะล้นออกมาดูโลก ทั้งที่ความรู้สึกนี้ไม่น่าเกิดขึ้น เพราะเอมิกาคือผู้หญิงที่เขาเกลียด...เกลียดมากที่สุดในโลก
ใช่...ภาวินทร์เกลียดเอมิกา ทว่าทุกอย่างที่เขาทำคือการแสดง ภาวินทร์ต้องทำให้เอมิกาตายใจ คิดว่าตนรักและเสน่หาในตัวหล่อน เพื่อแผนการของเขาจะได้สำเร็จลุล่วง
มันคือการแสดง...การแสดงล้วนๆ
“อย่ามายั่วนะ เดี๋ยวพี่ทนไม่ไหวขึ้นมาจะหนาว” เขาขู่ ทว่าน้ำเสียงหาใช่ไม่
“ยั่วที่ไหน ก็แค่บอกว่าถ้าพี่ป้องไม่อยากให้เอมใส่ชุดนี้ก็ต้องถอดให้เอม แต่ถ้าพี่ป้องไม่อยากถอด งั้นเอมไปก่อนนะคะ จะใส่ไปให้นุ่นดู” หล่อนทำท่าจะหมุนตัว แต่ถูกลำแขนใหญ่รัดร่างไว้ซะก่อน
“ยั่วกันขนาดนี้แล้วคิดเหรอว่าจะได้ออกไปจากห้องนี้ง่ายๆ ทั้งที่ใส่ชุดนี้” เขาก้มหน้าบอกสาวสวยหุ่นสะบึ้ม “ต้องถูกทำโทษด้วยที่แต่งตัวแบบนี้ จัดหนักซะดีไหมเนี่ย”
“ถอดเสื้ออย่างเดียวค่ะ อย่างอื่นไม่มี” หล่อนพูดเสียงเซ็กซี่
“แน่ใจเหรอว่าไม่มี พี่ว่ามีนะ มีมากด้วย เดี๋ยวพี่ไปล็อกห้องก่อนดีกว่า”
ภาวินทร์รอบคอบ เขาเกรงว่าจะมีคนเข้ามาในห้องโดยพลการ กันไว้ดีกว่าแก้ เพราะถ้าเข้ามาละก็ เห็นหมดแน่ หลังจากเดินไปล็อคประตูห้องเรียบร้อย ชายหนุ่มเริ่มถอดชุดเกาะอกสีบานเย็น ที่ถอดออกง่ายดายเพราะมันเป็นชุดเกาะอกแบบซิปด้านข้าง แค่รูดซิปลงมาชุดนั้นก็หลุดออกจากตัวหล่อน เขาตกใจเมื่อรู้ว่า เอมิกาไม่ได้ใส่เสื้อใน มีเพียงสติ๊กเกอร์รูปผีเสื้อปิดอยู่ตรงปทุมถันเท่านั้น
“นี่เอมโนบราเหรอ”
“ก็ใช่สิคะ เสื้อในอยู่ในห้องน้ำ จะใส่ตอนใส่ชุดนี้ก็ไม่สวยน่ะสิ ชุดเกาะอกเขาต้องใส่กับบราไร้สาย แต่เผอิญว่าวันนี้เอมไม่ได้ใส่แบบนั้นมาก็เลยต้องถอด แล้วใช้สติ๊กเกอร์ติดแทน สติ๊กเกอร์อันนี้ก็แถมมากับชุด เข้ากันมากๆ เลยสวยด้วย เอมชอบ” เอมิกาอธิบายให้คนรักเข้าใจ “ขอบคุณมากนะคะที่ถอดเสื้อให้เอม เอมขอตัวไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะคะ”
“มานี่ คิดเหรอว่าจะไปใส่เสื้อผ้าง่ายๆ พี่จะถอดให้หมดเลย”
ภาวินทร์ช้อนร่างสวยขึ้นสูงไปยังโซฟา แล้ววางหล่อนลง ส่วนเขาก็มานั่งตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของหล่อน
- ผู้เขียน
