ตอนที่ 3 ต้องการความรัก

1198 คำ

“แพรวคิดถึงพี่อาทิตย์มากเลยรู้ไหมคะ” ตอนนี้ผมกับแพรวนอนอยู่ที่เตียงด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่ากันทั้งสองคน เธอพูดพร้อมกับลูบไล้มือตัวเองไปมาบนร่างกายของผม “อืม” ผมตอบกลับไปแค่นั้น เพราะไม่ได้คิดอะไร “พี่อาทิตย์มาหาแพรวบ่อยๆ ได้ไหมคะ” แพรวถามผมออกมา “ฉันว่าเราคุยเรื่องนี้กันรู้เรื่องแล้วนะ” ผมหันไปบอกเธอ คนกำลังอารมณ์ดีๆ อยู่จะมาพูดให้อารมณ์เสียทำไม “แต่แพรวก็เป็นเมียของพี่เหมือนกันนะ ทำไมพี่ทำเหมือนแพรวไม่ใช่เมีย...” “ทำไมพี่เอาเวลาทั้งหมดให้อีนั่นคนเดียว!” แพรวยังคงเรียกร้องสิทธิ์ให้ตัวเอง “เอยคือผู้หญิงที่ฉันรักและจะแต่งงานด้วย ส่วนเธอก็แค่เมียที่พลาดท่าเท่านั้นแหละ” ผมบอกเธอไปตามตรง เพราะสำหรับเธอผมบอกเลยว่าพลาดจริงๆ แล้วถามว่าทำไมไม่เลิก ผมก็อยากเลิกนะแต่เธอไม่ได้ผิดอะไรแถมยังให้ความสุขผมได้มากขนาดนี้มันเลยทำให้ผมเลิกกับเธอไม่ได้ “ทำไมพี่พูดแบบนี้ แล้วแพรวละ พี่เห็นแพรวเป็นอะไร” เธอถามผมออกมาพร้อมปล่อยน้ำตา “เธอก็เป็นเธอแบบนี้แหละ ฉันมาหาเธอได้แต่อาจจะไม่บ่อยแต่ฉันสัญญาว่ายังไงก็จะมาหาเธอ” ผมบอกเธอไปตามตรง เพราะคนอย่างแพรวถ้าลองผมบอกตัดขาดความสัมพันธ์สิเธอได้ระรานผมไม่เลิกแน่ “พี่อาทิตย์รักแพรวบ้างไหมคะ” เธอถามผมและยังคงปล่อยน้ำตาให้ไหลไม่หยุด “ฉันรู้สึกดีกับเธอนะแพรว” ผมบอกเธอไปตามความจริง ความรักของผมมีให้แค่เอยเท่านั้น “รู้สึกดี แพรวไม่ต้องการความรู้สึกดีของพี่ แพรวต้องการความรักพี่เข้าใจไหม!” เธอลุกขึ้นนั่งแล้วพูดกับผมเสียงดังและร้องไห้หนักกว่าเดิม “ฉันรักเธอไม่ได้ ฉันมีคนรักอยู่แล้ว” ผมลุกขึ้นนั่งและบอกเธอไปอย่างใจเย็นไม่อยากให้เธอร้องให้หรือโวยวายอะไร “พี่มีคนรักแล้ว แล้วพี่มายุ่งกับแพรวทำไม มาทำให้แพรวรักทำไม” แพรวพูดออกมาเสียงเบาร้องไห้ไม่มีเสียงเหมือนเจ็บปวดจะขาดใจ “ฉันขอโทษแพรว ขอโทษที่ให้เธอเสียใจ” ผมกอดปลอบเธอด้วยความรู้สึกผิดจากใจจริง “ขอโทษ แล้วความรู้สึกแพรวมันกลับคืนมาได้ไหม แพรวผิดอะไรทำไมต้องเป็นแพรวที่พี่ทำแบบนี้ ทำไมต้องเป็นแพรว ฮือออ” แพรวยังคงร้องไห้ออกมาและพูดความอึดอัดในใจให้ผมฟัง “ฉันรู้แพรวเธอไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่ทิ้งเธอยังไงฉันก็ไม่ทิ้งเธอ” ผมบอกเธอไปให้เธอสบายใจ “ไม่ทิ้งแล้วพี่จะทำยังไง ให้แพรวเป็นเมียน้อยพี่แบบนี้ตลอดไปเหรอ” แพรวถามผมออกมา แล้วจะให้ผมทำยังไงในเมื่อผมมีคนรักอยู่แล้ว “แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง เธอก็รู้ว่าฉันมีคนรักแล้ว อีกอย่างฉันกำลังจะแต่งงานเร็วนี้ด้วย...” “เธอก็ต้องเข้าใจฉันเหมือนกันนะ” ผมตัดสินบอกเธอไปตามความจริง ผมรู้ว่าเธอรับไม่ได้แต่ถ้าไม่บอกเธอก็คงเรียกร้องแบบนี้ไม่เลิก “แต่งงาน ฮึก! แต่งงาน” พอแพรวได้ยินคำนี้มันทำให้เธอเหมือนคนไม่มีสติทันที เธอพร่ำพูดแต่คำว่าแต่งงานออกมาเบาๆ แล้วส่ายหน้าไปมาเหมือนไม่ยอมรับ ทั้งเธอพยายามแกะมือผมออกและลงจากเตียงเดินไปที่ระเบียงอย่างเม่อลอย “แพรว แพรว อย่าทำแบบนี้” เมื่อเห็นแบบนั้นผมรีบวิ่งไปดึงเธอมากอดไว้ทันที นี่ก็อีกเหตุผลที่ผมตัดความสัมพันธ์กับเธอไม่ได้ “แต่งงาน ฮึก แต่งงาน แต่งงาน ฮืออ!” แพรวยังคงร้องไห้ออกมาและพร่ำคำนี้ไม่เลิก “แพรวตั้งสติ ถึงฉันจะแต่งงานยังไงฉันก็ไม่ทิ้งเธอฉันสัญญานะแพรว” ผมพยายามกอดและปลอบเธอให้ใจเย็นลง “ไม่ทิ้งเหรอคะ ขนาดพี่ยังไม่ได้แต่งงานพี่ยังไม่มีเวลาให้แพรวเลย แล้วพี่คิดว่าหลังจากแต่งงานพี่จะมาหาแพรวได้เหรอ” แพรวถามผมออกมาอย่างเลื่อนลอย “ได้สิ ถึงฉันจะแต่งงานแต่ระหว่างฉันกับเธอเราก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมนะแพรว ฉันไม่ทิ้งเธอแน่นอน” ผมยังยืนยันกับเธอให้เธอมั่นใจว่ายังไงผมก็ไม่ทิ้งเธอ “แล้วแพรวก็ต้องเป็นเมียน้อยพี่เต็มตัวแบบนี้เหรอคะ” เธอเงยหน้ามาถามผมด้วยสายตาที่เจ็บปวด “ไม่แพรวฉันไม่ได้มองว่าเธอเป็นเมียน้อย เธอก็คือเธอคนที่ฉันรู้สึกดีด้วย” ใช่ผมไม่ได้มองว่าใครคือเมียน้อยหรือเมียหลวงอะไรทั้งนั้นแหละ เอยผู้หญิงที่ผมรัก ส่วนแพรวเธอก็คือคนที่ผมต้องรับผิดชอบ “พี่ไม่มองแล้วคนอื่นละคะ และแพรวก็ไม่ได้อยากเป็นเมียน้อยพี่ แพรวไม่เคยอยากเป็นเลย ฮือ!...” “มีแต่พี่ ฮึก! มีแต่พี่ที่เอามันมายัดเหยียดให้แพรว แล้วพอถึงเวลาพี่ก็ทิ้งแพรวไปมีความสุขกับเมียของพี่ แล้วแพรวละใครบ้าง ฮึก ใครบ้างที่รับผิดชอบความรู้สึกแพรว ฮืออ!” แพรวยังคงปล่อยความเสียใจออกมาทั้งทำพูดแล้วน้ำตา “ฉันไงแพรว ฉันรับผิดชอบเธอด้วยการไม่ทิ้งเธอไปไหน ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ทิ้งเธอ” ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันอาจจะเห็นแก่ตัว แต่จะให้ผมทำยังไง ผมรู้ว่าเธอรักผมมาก มากจนทำอะไรโง่ๆ ได้หากผมตัดความสัมพันธ์กับเธอ ซึ่งผมก็ทำไม่ได้เพราะแค่จุดเริ่มต้นของเรา เธอก็ไม่ได้ผิดอะไรแล้ว แล้วถ้าเธอต้องมาจบชีวิตเพราะผมอีกผมคงรู้สึกผิดไปจนตายแน่ “ฮืออ” แพรวยังคงร้องไห้ไม่หยุด “ไปนอนนะ คืนนี้ฉันนอนกับเธอฉันไม่ทิ้งเธอไปไหน” ผมบอกเธอแล้วอุ้มเธอไปนอนที่เตียงทันที “พรุ่งนี้แพรวตื่นมาจะเจอพี่ไหม” เมื่อผมปล่อยให้เธอนอนลงกับที่นอน แพรวก็ถามผมขึ้น “เห็นสิ ฉันจะอยู่กับเธอจนตื่นเลยนะ” ผมสัญญากับเธอไป และก็จะทำตามสัญญาด้วยเพราะผมยังไม่วางใจที่จะให้เธออยู่คนเดียว ครืด! หลังจากที่แพรวหลับไปสักพักผมก็นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยกับปัญหาที่ผมเจอตอนนี้ และเสียงข้อความผมดังขึ้น ‘แม่’ (แม่ได้ฤกดิ์แล้วนะ อีกสองเดือนเป็นฤกดิ์ที่ดีที่สุด) เมื่อผมอ่านข้อความที่แม่ส่งมาเสร็จ ทำให้ความรู้สึกหลากหลายมันตีกันในหัวผมไปหมด ดีใจที่จะได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรัก แต่มันกลับกังวลกับผู้หญิงที่นอนข้างๆ ผมตอนนี้ ผมจะทำยังไงกับเธอดี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more