11. เหมือนจะดี
915 คำ
“นายไว้ใจได้รึเปล่า”
“ผมต่างหากที่ต้องถามพวกคุณ”
“เดี๋ยวก่อนนะ! พวกฉันเป็นผู้หญิงนะและอีกคนหนึ่งก็เมา”
“ก็เพราะอย่างนี้ผมจึงแสดงน้ำใจต่อพวกคุณไง แต่ถ้าคิดว่าคนอย่างผมไว้ใจไม่ได้ก็แล้วแต่ครับ ทำไมผมต้องลำบากกับคุณและแฟนคุณด้วย หน้าตาผมเหมือนคนไม่ดีรึไงกัน”
“...”
อ้ายอันไร้คำได้มาต่อกรชายหนุ่มพลเมืองดี
แต่ ณ สถานการณ์ตอนนี้มันคงดีที่สุดแล้วแหละถ้ามีคนอาสาขับรถไปส่งเธอทั้งสองคน ลำบากแค่ใบหน้าคนตรงหน้าเจ้าตัวยังมองไม่เห็น อย่าว่าแต่จะขับรถออกไปให้พ้นหน้าร้านเลย
“เชิญไปนั่งกับแฟนคุณที่เบาะหลังได้เลยครับ”
“ค่ะ”
อ้ายอันทำตามอย่างว่าง่าย เธอเปิดประตูขึ้นนั่งและจับคนเมานอนตักและกดมือถืออัดวิดีโอคลิปไปพลาง อย่างน้อยกล้องมือถือก็น่าจะเก็บหลักฐานอะไรได้ดีกว่าสายตาสั้นๆ ระดับสี่ร้อยกว่านี้
“จอดที่ช่องบียี่สิบนะคะ”
“อืม...ครับ!”
พชรขับเข้ามายังคอนโดมีระดับแห่งหนึ่งในเมืองตามคำบอกของสาวเซอร์ ดูจากที่อยู่อาศัยก็ถือว่าใช้ได้อยู่เหมือนกัน เหล่าดาราที่พชรเคยขั้วอยู่ก็อยู่ในตึกนี้
“แล้วนี่คุณจะกลับยังไงคะ”
“ผมมีคนมารับ”
“ขอบคุณมากๆ นะคะ ขอโทษด้วยถ้าเกิดว่ามัน...อริ!”
อยู่ๆ คนเมาก็กระเด้งตัวขึ้นนั่งทำหน้าพะอืดพะอมจะสำรอก ตอนนี้ต่างคนต่างเบ้ปากเพราะกลัวโดนลูกหลงเข้าให้
“ผมว่าคุณรีบพาแฟนคุณเข้าบ้านเถอะ”
“ตะ แต่ว่า...” อ้ายอันคิดไม่ออกเลยว่าอย่างเธอจะพาตัวปัญหานี้เข้าบ้านยังไง จะจับมันแบกขึ้นหลังพาเข้าลิฟต์ก็กลัวว่ามันจะอ้วกใส่หัวเอา
“คุณขา...”
“คืนนี้มันเหนื่อยกับพวกคุณมากแล้วนะ”
“ดิฉันขอรบกวนเธออีกแค่อย่างเดียว ได้โปรดนะคะ ฉันไม่มีใครแล้วจริงๆ” น้ำเสียงกระด้างอ่อนลงอย่างที่ไม่เคยเป็น อ้ายอันพยายามทำตัวให้น่าสงสารที่สุดเพื่อขอให้หนุ่มพลเมืองดีมีน้ำใจช่วยเธอและเพื่อนอีกสักคราว
มั่นใจได้ว่าคอนโดที่อยู่อาศัยระบบความปลอดภัยสูงพอตัวให้ไม่ต้องกังวล
“อะไร”
“ช่วยอุ้มมันไปส่งที่ห้องให้หน่อยนะคะ ฉันแบกมันไม่ไหวจริงๆ”
“เวร!”
พชรขยุ้มหัวตัวเองแรงๆ บางทีก็เซ็งที่ตนไม่สามารถใจแข็งต่อคำร้องขอของสาวๆ ได้เลย
“ห้องนี้เลยค่ะ” อ้ายอันวิ่งถือคีย์การ์ดแปะที่หน้าประตูห้องสองสองศูนย์หนึ่งทันทีที่ลิฟต์เปิดออก
สาวเซอร์ผายมือให้พชรวางตัวคนเมาในอ้อมแขนลงกับโซฟาแต่ทว่าคนเมาดันเป็นอะไรอีกก็ไม่รู้ อริกอดคอชายหนุ่มนั้นไว้แน่น
“รูปหล่อ”
“ไอ้ริปล่อย”
“หล่อจัง! ตัวก็ห๊อมหอม”
“ไอ้บ้ามึงปล่อยเขาเดี๋ยวนี้นะเว้ย”
“หล่อจังเลย//ไอ้ริ!”
คนเมารัดวงแขนกอดชายหนุ่มไว้แนบกายส่วนอ้ายอันก็พยายามแกะมือกาวออกพัลวัน
“คุณครับหยุดก่อน!” พชรคิดว่าแฟนสาวคงจะหึงที่คนเมาทั้งกอดทั้งชมเขาต่อหน้าเธอ
และแรงที่พยายามดึงคนเมาออกเจ้าตัวก็ยิ่งรัดเขาแน่นกว่าเดิม เขาจึงหันไปบอกคนขี้หึงให้ใจเย็นๆ
“คุณครับ! ช่วยปล่อยผมเถอะครับ”
“รูปหล่อ! มาเป็นพ่อของลูกฉันเถอะนะ”
ห้ะ!?
“ไอ้ริ! มึงบ้าไปแล้วเหรอถึงได้พูดอะไรแบบนี้” คนเมารายนี้มักมีอะไรแปลกๆ มาให้อ้ายอันรับมือตลอดเวลา แต่ละครั้งไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเอลี่จะมาในรูปแบบใดเช่นครั้งนี้
“สุดหล่อ จุ๊บ....” คนเมาพยายามจับชายหนุ่มจูบแต่เขาไม่เล่นด้วยจึงผลักหน้าเธอออก
สภาพแบบนี้ไม่มีทางเอาลงแน่ๆ
หะ
หะ
แหวะ~~
คนเมาพ่นของเหลวร้อนๆ ออกมารดคนที่เธอกอดอยู่ พอเสร็จแล้วก็ปล่อยมือแล้วหงายหลังหลับ คนสติมองหน้ากันไปมาอยู่สักพักก่อนที่พชรจะท้ายเอวใส่
“ทิชชูค่ะ”
“ห้องน้ำดีกว่าครับ”
“เชิญด้านในเลยค่ะ” อ้ายอันชี้มือไปที่ประตูห้องด้านใน ทิชชูคงไม่สามารถเช็ดทำความสะอาดได้ ให้เขาไปถอดเสื้อล้างออกน่าจะดี
“งามหน้าจริงๆ นะมึง ดีนะที่ไม่พาไปห้องกู” อ้ายอันซับปากของเพื่อนรักในขณะที่เจ้าตัวหลับลงอย่างง่ายดาย สภาพนี้ก็นอนได้เนาะ
ไม่รู้ตัวเลยว่าสร้างเรื่องอะไรไว้ให้ใครบ้าง
อ๊ะ!!
อ้ายอันสะดุ้งเฮือกเมื่อร่างสูงล่ำเดินเปลือยอกถือเสื้อเชิ้ตตัวเองไว้ในมือ
มองด้วยสายตาเบลอๆ ก็พอมองออกว่านายคนนี้คงดูแลตัวเองมาอย่างดี เพราะแผงอก หัวไหล่และหน้าท้องคงมีแต่มัดกล้ามแน่นๆ เสียดายที่มองไม่ชัดว่ามันจะสวยสักเพียงใด
“ผม...”
พชรหมดคำใดจะพูดกับคู่รักสองคนนี้
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ขอบคุณจริงๆ”
“ครับ ผมละเชื่อพวกคุณเลย”
“ขอโทษด้วยสำหรับ อ้วกนะคะ”
“ครับ! ผมกลับได้แล้วใช่มั้ยตอนนี้” พชรประชดใส่หนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ ตอนแรกไม่ไว้ใจ ตอนนี้กลับแรกให้ช่วย
“คะ! เดินทางปลอดภัย ฝันดีนะคะ”
“ครับ! ขอบคุณมากๆ เลย”
- ผู้เขียน
