เจ้านายเพลย์บอยยอดรัก

ขอจีบหน่อย

“นี่ก็มืดแล้วนะคะอากาศก็เริ่มเย็นด้วย ให้ฉันช่วยเถอะค่ะจะได้เสร็จไวๆ”

ปานฟ้าดึงดันไม่ยอมขึ้นจากสระ เธออยากช่วยเพราะน้ำในสระเริ่มเย็นเพราะระบบไม่ทำงาน อย่างน้อยๆ สองคนน่าจะทำงานได้เร็วกว่าคนเดียว แองเจิ้ลไม่รอให้เขาอนุญาตหรือไม่อนุญาต เธอเคลื่อนตัวไปอีกฝั่งที่ยังไม่ได้ตรวจ ริคทำแค่หันมามองนิ่งๆ ก่อนจะหันไปกลับสนใจเช็คระบบท่อตรงหน้า

“งั้นก็เร่งมือหน่อยครับ ยิ่งช้าจะยิ่งหนาว” เขาบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบและไม่ได้หันกลับมามองด้านหลัง เพราะตอนนี้ความสนใจทั้งหมดอยู่ที่งานซ่อม ยิ่งทำเสร็จเร็วเท่าไหร่ลูกค้าก็จะพอใจมากขึ้นเท่านั้น เขาไม่อยากให้ลูกค้าได้ประสบการณ์ไม่ดีจากการมาล่องเรือของเขา

แองเจิ้ลเช็คท่อไปพลางหันมามองเขาเป็นระยะๆ แผ่นหลังกว้างที่ชุ่มไปด้วยน้ำเผยความเซ็กซี่ในแบบชายหนุ่ม เสื้อยืดที่เขาสวมใส่แนบลู่ไปกับร่างกาย หญิงสาวเห็นสัดส่วนกล้ามมัดที่หลังของเขาอย่างชัดเจน ริคดูดีเกินกว่าพนักงานช่าง เธอคิดว่าเขาเหมาะกับการเป็นนายแบบมากกว่า หุ่นของเขาสูงโปร่ง ร่างกายก็มีสัดส่วนที่ดี แถมเซ็กซี่ขยี้ใจมากอีกต่างหาก ด้านบนยังขนาดนี้แล้วด้านล่างจะขนาดไหน...เมื่อคิดถึงตรงนี้เธอก็รีบสายหัวไปมา สลัดความฟุ้งซ่านออกจากสมอง เมื่อไหร่กันที่เธอกลายเป็นสาวลามกแบบนี้

ปานฟ้าหันมาจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าเพื่อให้เสร็จเร็วๆ เธอกับริคไล่เช็คระบบท่อน้ำจนกระทั่งเจอกับต้นตอของปัญหา งานแบบนี้ไม่เหนือบ่ากว่าแรงของแองเจิ้ล เธอสามารถจัดการได้อย่างรวดเร็ว ริคและแองเจิ้ลพร้อมใจกันขึ้นจากน้ำเพราะเริ่มหนาวสั่น จากนั้นไปสับสวิตซ์ไฟให้ระบบทำงาน เมื่อสังเกตเห็นว่าระบบกลับมาทำงานเป็นปกติ พวกเขารอเช็คอุณหภูมิน้ำจนแน่ใจว่าไม่มีปัญหาแล้ว จึงกลับมาหยิบผ้าขนหนูที่วางอยู่ซับน้ำบนตัว และห่มเอาไว้เพื่อคลายความหนาว

เธอไม่ลืมว่าเอาขนมปังมาเผื่อริคด้วย เมื่อเย็นแองเจิ้ลไม่เห็นเขาที่ห้องอาหาร เลยไม่รู้ว่าเขาได้กินข้าวหรือยัง เลยเก็บมาเผื่อทั้งที่ไม่แน่ใจว่าจะเจอกันอีกไหม แต่โชคก็เข้าข้างเพราะเธอได้เจอเขาที่นี่ จึงได้โอกาสยื่นถุงกล่องขนมปังให้เขา

“ให้ผม?”

“ค่ะ ฉันไม่เห็นคุณที่ห้องอาหาร คิดว่าคุณคงยังไม่ได้กินอะไรเลยเอาขนมปังมาฝากค่ะ”

“ขอบคุณครับ แต่คราวหลังไม่ต้องลำบาก” เขารับถุงมาไว้ในมือแล้วหยิบกล่องขึ้นมาเปิดมันออก ริคมองขนมปังฝรั่งเศสใส่ไส้หมูสับราดซอสสองลูกที่อยู่ในนั้น แล้วหยิบขึ้นมากินเพื่อไม่ให้หญิงสาวเสียน้ำใจ และเขาก็รู้สึกหิวมากในตอนนี้

ปานฟ้าหน้าเจือนเล็กน้อยกับคำพูดที่แสนจะเย็นชา แต่เธอก็เข้าใจได้ชีวิตของเขาคงยุ่งอยู่ไม่ติดที่ คงไม่ยากให้ใครมาลำบากเพราะผู้ชายอกสามศอกแบบริคดูแลตัวเองได้ เมื่อเห็นเขากินเธอก็สบายใจอย่างน้อยขนมปังที่เอามาก็เป็นประโยชน์ แองเจิ้ลมองคนข้างกายไม่วางตา ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ดูดีไปหมด ขนาดกินขนมปังจนขอบปากเลอะซอสก็ยังหล่อไม่แผ่ว

“คุณกินเลอะแล้วค่ะ” ไม่ได้แค่พูดเฉยๆ แต่ปานฟ้าเอื้อมนิ้วมือขึ้นไปเช็ดขอบปากให้เขาด้วย

เธอทำเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ ไม่มีความเก้อเขินใดๆ แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลย ความรู้สึกข้างในช่างตรงข้ามกับที่แสดงออกมา ใจเธอสั่นไปหมดไม่คิดว่าตัวเองจะเก่งกล้าขนาดนี้

“คุณกำลังอ่อยผม?” ริคหันไปมองตัวเล็กแล้วถามตรงๆ แบบไม่อ้อมค้อม เขาเคยเจอสารพัดวิธีอ่อยจากหญิงสาวที่อยู่รายล้อมตัว และท่าทีของปานฟ้าก็ดูออกง่ายมากว่าสนใจเขามากแค่ไหน

“ก็อ่อยนิดนึง ฉันไม่เคยจีบใครมาก่อนเลยนะคะ แต่ถ้าฉันจะจีบคุณ...คุณจะว่าไงคะ” ในเมื่อเขากล้าถามตรงๆ เธอก็จะตรงไปตรงมากับเขาเช่นกัน แม้จะรู้สึกกระดากอายอยู่บ้าง เพราะเป็นประสบการณ์แปลกใหม่ในชีวิต บทสนทนาแบบนี้ใช้กับเขาเป็นคนแรกเลย

“แล้วถ้าผมไม่อนุญาต?”

“ก็จะจีบอยู่ดีค่ะ”

“งั้นก็ไม่น่าถาม”

ชายหนุ่มไหวไหล่ เขาไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร เพราะไม่ว่าเธอจะจีบอย่างไรเขาคงไม่สนใจอยู่แล้ว มีหญิงสาวมากมายที่ตั้งตาจีบอย่างจริงจัง แต่พอนานเข้าเมื่อเขาไม่เล่นด้วย พวกหล่อนก็เลิกตื้อกันไปเอง ไม่ใช่เขาไม่อยากจะมีใครสักคนในชีวิต แต่ยังไม่เจอคนที่อยากจะอยู่ด้วยไปตลอด บางคนเกือบตรงสเปคเขาทุกอย่างแต่ก็มีข้อเสียที่เขาเกินจะรับได้ และเกินกว่าครึ่งเข้าหาเขาเพราะผลประโยชน์ล้วนๆ ริคเลยรู้สึกเบื่อหน่ายที่จะคบหาหรือทำความรู้จักกับใครอย่างจริงๆ จังๆ

หญิงสาวตัวเล็กตรงหน้าก็เช่นกัน มาหาผลประโยชน์จากเขาด้วยการโกง ยังจะมีหน้ามาจีบเขาอีก!

“ฉันพูดจริงนะคะ คุณคอยดูเถอะ”

“อืม” เขาตอบสั้นๆ แล้วกัดแซนวิชที่ดูเหมือนจะธรรมดาแต่อร่อยซะงั้น อาจจะเพราะเขาหิวก็ได้เพราะยังไม่ได้กินอะไรมาทั้งวัน

“แค่เนี้ย?”

“แล้วต้องแค่ไหน?” คนถามยกคิ้วขึ้น เธอต้องการให้เขาตอบอะไร ชายหนุ่มไม่อาจประเมินความคิดในสมองน้อยๆ ของเธอได้ว่าคิดเพ้อเจ้ออะไรอยู่

“คุณนี่เย็นชาชะมัด”

แม้จะพูดออกไปแบบนั้นแต่ปานฟ้าดันมีรอยยิ้ม เพราะบุคลิกแบบนี้รึเปล่านะที่ทำให้เธอสนใจ อยากจับจองเป็นเจ้าของหัวใจของเขา ยิ่งเขาดูนิ่งๆ หยิ่งๆ มันกร้าวใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อลองพิจารณาดูดีๆ แล้วท่าทางของเขามันไม่เหมือนนายช่างทั่วไปที่เธอเคยเจอเลย แม้เขาจะอยู่ในชุดที่สบายๆ แต่เหมือนมีอำนาจบางอย่างที่อธิบายไม่ถูก ท่วงท่าและสายตาไม่เหมือนคนปกติทั่วไปเลยสักนิด

“บอกไว้ก่อนเลย จะจีบผมมันไม่ง่ายหรอก”

“แล้วมันยากตรงไหนคะ?”

ริคไม่ได้ตอบเป็นคำพูด แต่เขาใช้ดวงตาคมกริบมองสำรวจร่ายกายเธออย่างจาบจ้วง เพียงแค่ถูกมองด้วยนัยน์ตาที่สื่อถึงเรื่องบนเตียง ปานฟ้าก็เกิดร้อนวูบขึ้นมาทันที ไม่น่าไปต่อปากต่อคำกับเขาเลย

“ฉันว่าฉันไปพักก่อนดีกว่า อากาศเริ่มหนาวๆ งั้นไปก่อนนะคะ”

“ไม่อยากรู้แล้ว?”

พอเธออยากไปเขาก็รั้งไว้ซะงั้น เมื่อได้เห็นปฏิกิริยาตื่นตูมของหญิงสาว เขาก็คิดอยากแกล้งแบบไม่มีเหตุผล ปกติเขาไม่รั้งใครไว้แกล้งเล่นแบบนี้ อาจเป็นเพราะแซนวิชก็ได้ แต่ช่างหัวเหตุผลมันก่อน ตอนนี้เขาแค่อยากเล่นสนุกกับคนตัวเล็กเท่านั้น

“เอ่อ เดี๋ยวค่อยรู้วันหลังก็ได้ค่ะ” ปานฟ้าพูดได้ไม่เต็มปากนัก เพราะเธอถูกกระชากเข้ามาใกล้จนหน้าเกือบทิ่มอกแกร่งผ่านเสื้อผ้าที่ยังชื้นอยู่ แน่นอนว่าความเปียกทำให้เสื้อแนบไปกับสัดส่วนของเขา จนเธอเห็นกล้ามมัดแน่นอย่างชัดเจน

“อย่าเล่นกับไฟดีกว่า ผมขอเตือน” เสียงกระซิบที่ฟังดูเหมือนยั่วยวนมากกว่าเป็นคำเตือน แองเจิ้ลขนลุกซู่ไปทั้งตัวเมื่อไม่ได้มีคำพูดเพียงอย่างเดียว แต่มีฝ่ามือร้อนๆ โอบรัดตัวเธอให้เข้ามาแนบชิดมากยิ่งขึ้น

หญิงสาวไม่เคยถูกสอนเรื่องจริตมารยา หรือการตั้งรับกับเหตุการณ์เฉพาะหน้าที่เกิดขึ้นกับเพศตรงข้าม เลยไร้ประสบการณ์ในการรับมือกับชายหนุ่มที่กำลังกลายร่างเป็นเสือมองเธอด้วยสายตาวับวาว

“ขะ ขอบคุณที่เตือนค่ะ จะรับไว้พิจารณานะคะ” เมื่อประสบการณ์การตั้งรับเป็นศูนย์ การถอยไปตั้งหลักจึงเป็นวิธีที่คิดได้ในตอนนี้ แองเจิ้ลยกมือขึ้นดันแผงอกเบาๆ ชายหนุ่มก็คลายวงแขนออกในทันที