บทที่ 04
ใจดี [1]
‘แน่ใจเหรอครับว่าคุณต้องการแบบนั้น’
‘ครับ ผมแน่ใจ เหลือเพียงเรื่องเดียวที่ผมยังกังวล’
“ถ้าเป็นเรื่องของคุณพลอยกะรัต ผมรับปากว่าจะดูแลเธออย่างดี’
‘ได้ยินแบบนี้ผมก็วางใจครับ’
น้ำเสียงของเพชรกรุณดังแว่วเข้ามาในความคิดของภูมิพัฒน์ยามเมื่อเขาได้มีโอกาสจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่เพชรกรุณฝากฝังกับเขาเอาไว้เมื่อหลายสัปดาห์ก่อน
‘ยัยพลอยน่ะ ถึงภายนอกจะเอาแต่ใจ แต่แท้จริงแล้วเธอก็เป็นแบบนั้นแหละครับ”
“อ้อ ครับ”
‘แต่จะโทษเธอก็ไม่ถูก เพราะคงผิดที่ผมที่เลี้ยงดูเธอมาแบบนั้น ตั้งแต่ที่แม่ของเธอเสีย ผมก็พยายามทำหน้าที่เป็นทั้งพ่อและแม่ของเธอ ไม่อยากให้เธอต้องผิดหวังไม่ว่าจะกับเรื่องอะไรเพราะน้ำตาของเธอคือสิ่งที่ผมไม่อยากจะเห็นที่สุด จนกลายเป็นว่าผมคอยเติมเต็มให้เธออยู่ตลอดจนบางครั้งก็ล้นออกมาเพราะมันมากเกินไป สุดท้ายแล้วผมก็เลยกลัวมากว่าเธอจะรับความจริงเรื่องนี้ไม่ได้’
‘ผมจะพย
