Prologue
Prologue
ร่างสูงของนักแข่งรถมือโปรดีกรีรองชนะเลิศอันดับหนึ่งสาวเท้าเดินทอดน่องตามความยาวของชายหาด กระนั้นรูปร่างที่สูงยาวเข่าดี ประกอบกับนัยน์ตาคู่ดุตั้งรับกับใบหน้าหล่อคมคายที่เรียบนิ่งเสียจนคาดเดาอารมณ์ไม่ได้สามารถดึงดูดสายตาสาวน้อยสาวใหญ่ระหว่างทางได้เป็นอย่างดี
‘พอร์ช’ หรืออหัสกร เชาว์วรกุล เดิมเป็นลูกคนเดียว ทว่าในวันเกิดครบหกขวบบริบูรณ์ พ่อกับแม่ได้พาเขาไปทำบุญที่บ้านเด็กกำพร้าที่อยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก และวันนั้นเขาก็ได้พบกับสมาชิกใหม่ของครอบครัว ‘พริบพันดาว พุฒิสิริโยธิน’
พันดาวต้องกลายเป็นเด็กกำพร้าเพราะพ่อและแม่ของน้องประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่น้องลืมตาดูโลกได้ไม่กี่เดือน โชคไม่ดีที่ไม่มีญาติฝ่ายไหนติดต่อมาเลยราวกับรู้ว่าภาระเดียวที่ทั้งคู่ทิ้งเอาไว้ให้รับผิดชอบคือเด็กทารกตัวน้อยน่าตาจิ้มลิ้มคนนี้
แต่ต่อให้ใครจะพูดว่าน้องคือภาระหรือว่าเป็นเด็กที่โชคร้ายขนาดไหนเขาก็สามารถลบคำสบประมาทเหล่านั้นทิ้งไปได้...เพราะพันดาวโตมาอย่างดี เขาเป็นคนเลี้ยงน้องเองกับมือทำไมจะไม่รู้ว่าพันดาวเป็นเด็กดี
ครอบครัวของเราโชคดีมากที่ได้เจอพันดาว น้องเข้ามาเติมเต็มอะไรหลาย ๆ อย่างให้ครอบครัวเราสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น เขาโชคดีมากจริง ๆ ที่มีน้องสาวทั้งน่ารักและแสนดีขนาดนี้ เราโตและผ่านทุกช่วงเวลามาด้วยกัน ปรึกษากันได้ทุกเรื่อง เว้นเสียแต่เรื่องเดียวที่น้องปิดบังเขาเอาไว้...เรื่องที่เจ้าตัวมีหัวใจดวงน้อย ๆ เต้นอยู่ในท้อง
ใช่...พันดาวท้อง
น้องปิดบังเขา ไม่ยอมบอกว่าใครเป็นพ่อของเด็กคนนี้ คาดคั้นเสียจนเป็นเขาเองที่ยอมแพ้เพราะไม่อยากโกรธและทำให้น้องเสียน้ำตาไปมากกว่านี้ ถ้าพันดาวเจ็บ...เขาเจ็บกว่าน้องร้อยเท่า
แต่สุดท้ายสามปีต่อมาเรื่องทุกอย่างคลี่คลาย พ่อของหลานรักอย่างน้องครามปรากฏตัวขึ้น ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่แท้ก็คนใกล้ตัวที่อยู่ใกล้แค่ปลายจมูก พรหมลิขิตเกิดขึ้นอีกครั้ง คงไม่พ้นพยานรักตัวน้อยที่เป็นจิ๊กซอว์ตัวสุดท้ายเติมเต็มให้ทั้งคู่รักกันและกลายเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์
...พันดาวมีความสุข เขาก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว
.
.
.
‘น้องอยากให้พี่พอร์ชมีความสุขเหมือนกัน...อยากให้พี่เจอคนที่ทำให้ยิ้มได้เยอะ ๆ’
ประโยคนี้ที่พันดาวพูดเอาไว้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนยังคงวิ่งแล่นอยู่ในหัวสมองของเขาราวกับต้องการย้ำเตือนว่าคนที่รักอิสระเกินกว่าจะเสียไปให้ใคร คนที่รักสนุกแต่ก็ใช้ชีวิตน่าเบื่อไปกับการแข่งรถทั้งชีวิตจะเจอความรักที่ดี
เขาน่ะหรือ หึ นึกภาพตัวเองมีแฟนก็ขำฟันแทบร่วงหมดปาก
ใช่...อย่ามีใครเลย
อยู่คนเดียวน่ะดีแล้ว...ดีแล้วจริง ๆ
???????????