รถจิ๊บคันใหญ่ของนายตะวันแล่นมาจอดที่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวเรือรสเด็ดประจำหมู่บ้าน เป็นอีกหนึ่งร้านที่เลื่องชื่อ ลูกค้าส่วนใหญ่ก็คือชาวบ้านแล้วก็คนงานในไร่ พอมาถึงดาวประดับก็รีบหยิบกระดาษมาจดเมนูที่ตัวเองอยากกิน
“พี่ตะวันเอาอะไรคะ”
“เหมือนดาวครับ”
“คิดสักหน่อยมั้ยคะ อยากเพิ่มอะไรมั้ย”
“ไม่ครับ อยากกินเหมือนดาว” เธอจะทำอะไรได้นอกจากเขียนตัวเลขสองลงไปในกระดาษ
“คนเยอะเหมือนกันนะคะ นี่ยังไม่เที่ยงตรงเลย”
“ของอร่อยก็แบบนี้”
“เชิญนั่งครับ” ลูกค้าใหม่สองท่านเดินเข้ามาในร้าน น้ำเสียงคุ้นหูเหมือนเคยได้ยินทำให้ทั้งคู่รีบหันไปมอง
นทีและหมอนิดมาด้วยกัน แต่สภาพหมอนิดนั้นไม่เหมือนเดิมกับตอนที่เจอกับเธอเมื่อช่วงสายที่ผ่านมา ผ้าก็อตติดหน้าผาก แก้มด้านขวามีคราบยาเหลืองติดอยู่ เหมือนกับว่าไปฟัดกับใครมาเลย
“อ้าว หมอนิดไปทำอะไรมาถึงได้สะบักสะบอมมาเนี่ย” แม่ค้าร้านก๋วยเตี๋ยวทำหน้าที่แทนดาวประดับล่วงหน้าไปแ
