“นางคือคนรักของนายท่านขอรับ ทั้งสองรักกันมาก” ซานจิ่นเอ่ยตอบด้วยใบหน้าเศร้าลงเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีต
“มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอย่างนั้นหรือ?” เย่วซินเอ่ยถามเมื่อสังเกตว่าใบหน้าและน้ำเสียงของคนตรงหน้าไม่สู้ดี
“ปีนั้นนายท่านทรงปลอมตัวออกจากวังและเดินทางท่องเที่ยวไปทั่วจนมายังแคว้นฉิน ได้พานพบสตรีนางหนึ่งจนเกิดความรักใคร่ แต่เนื่องจากนายท่านไม่สามารถเปิดเผยฐานะของตนเองได้และอยากพิสูจน์ความรักของนายหญิง ความรักที่นายหญิงมอบให้นายท่านนั้นมีมากมายนักแม้ความลำบากยากแค้นก็ไม่อาจทำให้นางหวั่นไหวได้เลย”
“นางช่างเด็ดเดี่ยวในความรักยิ่งนัก ข้านับถือๆ” เย่วซินเอ่ยชื่นชม
“นายหญิงหนีออกจากจวนเพราะบิดาคัดค้านและจะจับนางแต่งงานเข้าจวนขุนนาง ทำให้บิดาโกรธมากจนตัดขาดความสัมพันธ์กัน”
“เรื่องนี้ข้าเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นพ่อนะ รักมากก็โกรธมากเป็นเรื่องธรรมดา” เย่วซินเอ่ย
“นายท่านและนายหญิงสร้างเรือนหลัง
