บทที่3 มะม่วงหวาน น้ำตาลเปรี้ยว..2
1162 คำ
“พี่เข้มขา น้ำตาลหิวแล้วเราสั่งอาหารมากินกันดีกว่าค่ะ”ปารวีกล่าวอ้อนชายหนุ่ม
“ไม่เป็นไร ผมรีบกลับไปเคลียร์งานต่อ”เขมินทร์เอ่ยบอกอย่างไร้เยื่อใย
“ไม่เอา ถ้าพี่เข้มไม่ทานน้ำตาลก็ไม่ยอมให้พี่เข้มกลับ ถ้าพี่เข้มกลับน้ำตาลก็จะตามพี่เข้มไปด้วย กินข้าวกับน้ำตาลก่อนนะ ส่วนเธอเป็นผู้ช่วยเสร็จงานแล้วก็กลับไปได้แล้ว ฉันจะทานข้าวกับพี่เข้มสองคน” ปารวีเอ่ยบอกชายหนุ่มเสร็จแล้วจึงหันมาไล่หญิงสาว
“ไม่ได้หรอกค่ะ ลินเป็นผู้ช่วยเจ้านายอยู่ไหนลินก็ต้องอยู่นั้นจะทานมื้อเที่ยงใช่มั้ยคะ มาค่ะลินช่วยสั่ง”กานดานลินเอ่ยบอก เธอหมั่นไส้ปารวีตั้งแต่มาดึงแขนเธอแล้ว ขอเอาคืนหน่อยเหอะ
“เอาต้มข่าไก่ ต้มยำรวม ข้าวผัดปู แล้วก็ข้าวเหนียวมะม่วงค่ะ”หญิงสาวเอ่ยสั่งเมนูอาหารกับพนักงาน
“คุณเข้มขาา ลินสั่งมาให้แต่ของโปรดคุณเข้มทั้งนั้นเลยนะคะ เห็นมั้ยว่าลินเป็นผู้ช่วยที่รู้ใจคุณขนาดไหน”กานดานลินเอ่ยบอกเสียงหวานพร้อมเอามือเกาะแขนชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ ไหนๆก็ไหนๆแล้วเธอขอปั่นหัวปารวีให้หายแค้นหน่อยเถอะชอบเหยียดคนอื่นดีนัก
“แก เอามือสกปรกของแกออกไปจากแขนพี่เข้มเลยนะ”ปารวีร้องลั่นเมื่อเห็นหญิงสาวเอามือมาจับแขนชายหนุ่มที่เธอหมายปอง พร้อมกับลุกขึ้นมากระชากมือเธอออกจากแขนชายหนุ่ม
“หลีก ลุกขึ้นไปฉันจะนั่งข้างพี่เข้ม”ปารวีกระชากแขนหญิงสาวให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วจึงพาตัวเธอนั่งลงไปแทนที่พร้อมกับเอาแขนและหน้าอกอันอวบอิ่มล้นชุดเดรสสั้นสายเดี๋ยวรัดรูปของเธอไปเกาะอยู่กับแขนของชายหนุ่ม
“นี่คุณ ถ้าอยากนั่งตรงนี้บอกกันดีๆก็ได้ค่ะ ลินยินดีลุกขึ้นให้ เพราะแค่ที่ทำงาน ที่บ้านลินก็ได้อยู่ใกล้ชิดคุณเข้มมากพออยู่แล้วค่ะ”กานดานลินยอมย้ายไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามพร้อมแถมท้ายด้วยการพูดจาปั่นหัวปารวีให้เธอโมโหเล่น
“ที่บ้าน หมายความว่าไง นี่แกอยู่บ้านเดียวกับพี่เข้มอย่างงั้นเหรอ”ปารวีเอ่ยถามด้วยความโมโห
“เปล่าค่ะ ลินอยู่บ้านคุณแม่” ถ้อยคำของหญิงสาวทำให้ปารวีโมโหหนักกว่าเดิม แต่ก่อนที่เธอจะได้อาละวาดต่อพนักงานก็นำอาหารเข้ามาเสิร์ฟขัดจังหวะหญิงสาว
“ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารครับ”
“คุณเข้มทานอันนี้นะคะ ต้มข่าไก่ที่คุณชอบ”กานดานลินต้มข่าไก่ให้ชายหนุ่ม
“นี่ค่ะพี่เข้ม น้ำตาลช่วยตัก”ปารวีตักต้มยำใส่ถ้วยให้ชายหนุ่มบ้าง
“น้ำตาลปล่อยแขนผม”ชายหนุ่มบอกพร้อมกับแกะแขนของหญิงสาวออกจากแขนของตน แล้วนั่งทานข้าวด้วยมาดนิ่ง
“น้ำตาลขอตัวไปรับโทรศัพท์แป๊บนึงนะคะ”ปารวีลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์ด้วยอารมณ์หงุดหงิดที่ปลายสายโทรมาขัดจังหวะตอนเธอทานข้าวกับชายหนุ่ม
“คุณน้ำตาลนี่เปรี้ยวสุดๆไปเลยทำไมไม่หวานเหมือนชื่อบ้างเลย คนบ้าอะไรเอาแต่ใจ ร้ายกาจสุดๆ มิน่าละแม่ถึงได้เป็นห่วงคุณขนาดนั้น” หญิงสาวบ่นหลังจากที่ปารวีลุกออกไปจากโต๊ะ
“ฮึ อย่างกับคุณไม่ร้ายกาจ ไปปั่นหัวเขาทำไม”ชายหนุ่มเอ่ยถาม หลังจากที่นั่งดูหญิงสาวปั่นหัวปารวีให้เข้าใจผิดเรื่องของเธอกับตัวเขา
“ใครปั่นค่ะ ไม่มี๊”กานดานลินเอ่ยตอบเสียงสูง
“ทานข้าวเหนียวมะม่วงมั้ยค่ะ อร่อยนะ มะม่วงหวานเหมือน
ที่สวนเลย”หญิงสาวเอ่ยเปลี่ยนเรื่อง ชวนชายหนุ่มทานข้าวเหนียวมะม่วง
“ทำไมไม่เอามาป้อนผมเลยละ”เขมินทร์เอ่ยล้อหญิงสาวเมื่อเห็นเธอเปลี่ยนเรื่องคุยหน้าตาเฉย
“ได้เหรอคะ ลินกลัวถ้าลินไปป้อนคุณขึ้นมาจริงๆคุณน้ำตาลเข้ามาเห็นอาจจะกรี๊ดโรงแรมแตกเลยก็ได้นะคะ” กานดานลินเอ่ยบอกชายหนุ่มแค่คิดเธอก็ปวดหูแล้ว
“ทีอย่างนี้มาทำเป็นกลัว ตอนพูดปั่นหัวเขาทำไมไม่เห็นกลัวอย่างนี้ หรือว่าเธอปากเก่งอย่างเดียว”
“ใครปากเก่งค่ะ ลินเปล่าเก่งแต่ปากสักหน่อย เอ้า อ้าปากสิคะ ลินอุตส่าห์มาป้อน”การดานลินเอ่ยบอกพร้อมตักข้าวเหนียวมะม่วงเดินมาป้อนชายหนุ่มถึงเก้าอี้ ใครจะยอมให้เขามาว่าเธอเก่งแต่ปากกัน
“ฮึ”เขมินทร์หัวเราะในลำคอแล้วจึงอ้าปากทานข้าวเหนียวมะม่วงที่หญิงสาวป้อนให้ ระหว่างที่เธอกำลังจะหันหลังเดินกลับ ชายหนุ่มคว้าเอวของเธอเอาไว้แล้วดึงให้ล้มลงมานั่งบนตักเขา
“นั่งนิ่งๆไว้ ฉันอยากกลับสวนเต็มทีแล้ว”เขมินทร์เอ่ยบอกเมื่อเห็นหญิงสาวตั้งท่าโวยวาย
“มะม่วงติดปากเธอ ฉันเช็ดให้นะ”เขมินทร์เอ่ยบอกเสียงหวานเอามือไปเช็ดมะม่วงออกจากมุมปากหญิงสาวพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหน้าใสของเธอ
“เออะ เอ่ออ”กานดานลินนิ่งจนเอ่ยติดๆขัดๆเมื่อเขาเอาหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกโด่งของเขาจะชนเข้ากับแก้มของเธอ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“ทำอะไรกัน แกออกมาเดี๋ยวนี้นะ กล้าดียังไงมานั่งตักพี่เข้มของฉัน”ปารวีเดินกลับเข้ามาเห็นชายหนุ่มกำลังจะจูบหญิงสาวจึงกรีดร้องออกมาพร้อมกับเดินเข้าไปกระชากกานดานลินออกมาจากชายหนุ่มด้วยความโกรธ
“หยุดนะ ถอยออกไป”เขมินทร์ตวาดปารวีเสียงดัง แล้วจูงแขนกานดานลินเดินออกไป
“พี่เข้มจะไปไหน นี่มันอะไรกันบอกน้ำตาลมานะ”ปารวีโวยวาย
“ฉันไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไร ฉันกับลินจะเป็นอะไรกันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ เลิกยุ่งวุ่นวายกับฉันสักที มันน่ารำคาญ”เขมินทร์หันกลับไปตอบกลับปารวี แล้วจูงแขนกานดานลินออกไปขึ้นรถ
“นอกจากคุณจะโคตรโหด โคตรดุแล้วเนี่ยการแสดงของคุณยังยอดเยี่ยมอีกด้วยนะคะเนี่ย”กานดานลินเอ่ยหลังจากที่ทั้งสองขับรถออกมาจากโรงแรม ชายหนุ่มกลับมาทำหน้าโหดเสียงดุเหมือนเดิมไม่พูดจาเสียงอ่อนเสียงหวานเหมือนตอนเกิดเรื่อง เธอจึงรู้ว่านั่นมันคือการแสดงที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อที่จะออกมาจากโรงแรม เธอก็คิดตงิดๆอยู่แล้วเชียวว่าจอมโหดอย่างเขาจะมาพูดจาเสียงอ่อนเสียงหวานกับเธอ ไหนจะที่จะหอมแก้มเธออีก ฮึ การแสดงทั้งนั้น
- ผู้เขียน
