เขมินทร์นั่งมองหญิงสาวที่กินอิ่มแล้วเผลอหลับไปอยู่สักพักนึงก่อนจะเดินออกมาปิดประตูให้เธออย่างเบามือ ขณะที่กำลังจะเดินออกจากบ้านเขาก็เจอเข้ากับมารดาที่กลับมาจากตลาด
“อ้าว ตาเข้มไม่ทำงานเหรอลูกวันนี้”
“กำลังกลับไปทำครับแม่”
“แล้วลูกกลับมาบ้านทำไม”มารดาของเขาเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เอ่อ ผมมาดูลินนะครับ เหมือนเธอจะไม่ค่อยสบาย”
“อ้าว น้องไม่สบายเหรอลูก”
“ครับแม่ ผมไปทำงานต่อก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวก่อนตาเข้ม แอบเป็นห่วงน้องลินเหรอลูก”คุณกนกกรเอ่ยแซวบุตรชาย
“ผมไปละครับ”เขาไม่ตอบคำถามมารดาแล้วรีบเดินออกมาจากบ้านขับรถไปทำงานต่อ
“เรื่องที่ฉันให้แกทำไปถึงไหนแล้ว” เสียงปลายสายเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“ดิฉันให้คนไปทำร้ายมันเบาๆแล้วค่ะ ดูท่าแล้วมันยังคงไม่สงสัยว่ามีคนคอยตามทำร้ายมันอยู่”เสียงนุ่มเอ่ยรายงานปลายสาย
“ดีมาก คอยจับตาดูมันไว้ แล้วลงมือไปเรื่อยๆ ถ้าพฤติกรรมมันไม่ชอบมาพากลหรือมันให้ท่
