เดินเลือกกันอยู่นานจนพระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว ดารินเลยอยากดูบรรยากาศยามค่ำคืนในไทม์สแควร์ จึงเลือกร้าน rooftop ชื่อดังที่ราคาค่อนข้างสูง แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาเพราะเธอจ่ายได้ ออกปากแล้วว่ามื้อนี้เป็นเจ้ามือ ทั้งสองคนเดินเข้ามาในโรงแรมหรูแล้วกดลิฟต์ขึ้นมาที่ชั้นบนสุด เป็นร้านอาหารกึ่งบาร์มีทั้งของคาว ของหวานและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
มาแบบกะทันหันไม่ได้จองเอาไว้ ดารินจึงไม่ได้คาดหวังว่าจะต้องได้ที่นั่งในมุมดีที่สุด แต่ทว่าวันนี้โชคเข้าข้างอาจเพราะยังไม่ดึกมากนัก จึงมีที่ว่างริมกระจกสำหรับสองที่พอดี พนักงานต้อนรับพาไปยังที่นั่งแล้ววางเมนูไว้ให้ทั้งสองคนเลือก
“คุณอยากทานอะไร สั่งได้เต็มที่เลยนะคะ”
“ไม่ต้องห่วงผม คุณลองดูเมนูก่อน มีอะไรที่ทานได้บ้างรึเปล่า” เขากลัวว่าเธอจะไม่คุ้นเคยกับอาหารสไตล์อเมริกัน มีหลายอย่างที่ในไทยไม่มีขาย
“ชื่อแปลกๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ แต่ฉันทานเป็นคนทานง่ายค่ะ”
ยิ่งหิวๆ แบบ
