นี่บ้านหรือวังเริ่มไม่แน่ใจ เพราะทุกรายละเอียดในบ้านของคลินต์หรูหราราคาแพง ทั้งพื้น กำแพง รวมถึงเพดาน ล้วนเป็นวัสดุที่พรีเมียมราคาแพงกว่าบ้านทั้งของเธอรวมกันเสียอีก กว่าจะเดินไปถึงห้องโถงใหญ่เล่นเอาเสียเมื่อยเลย ตลอดทางเดินเจอแม่บ้านเป็นระยะ ทุกคนต่างค้อมศีรษะให้คลินต์อย่างนอบน้อม
“กลับมาแล้วลูกชายหม่ามี๊” มารดาของคลินต์เดินเข้ามาสวมกอดลูกชายคนโต เป็นเวลาหลายเดือนทีเดียว ที่ลูกชายคนโปรดไปทำงานที่ประเทศไทย กลับมาได้ไม่กี่วันเดี๋ยวก็ต้องไปอีกแล้ว
“หม่ามี๊ครับ นี่เพื่อนผม ดาริน”
“สวัสดีค่ะมาดามแม็คลาเรน” ดารินเอ่ยทักทายอย่างนอบน้อม
“สวัสดีหนู เรียกเหมือนคลินต์ก็ได้ ไม่ต้องเป็นทางการนักหรอก ที่นี่เราเป็นกันเอง” มารดาของคลินต์ยิ้มอ่อนโยน หล่อนเป็นสตรีสูงวัยที่ดูเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว แต่ไม่ถือตัวเลยสักนิด
“เอ่อค่ะ”
“คลินต์บอกว่าหนูทำงานอยู่ที่แฮปปี้ ไฮเออร์ด้วยใช่ไหมจ้ะ ฝากดูแลลูกชาย
